آموزش الکترونیکی و «سرمایه گذاری هوشمند» در نظام آموزش عالی کشور

دانشگاه ها دارای کارکرد مشخص و متنوع آموزشی و پژوهشی بوده و هر دانشگاهی یک مجموعه اجتماعی فعال و پرتحرک تلقی می شود. هویت و جامعیت دانشگاه زمانی محقق می شود که با محیط مکانی و زمانی در هر عصری منطبق و به روز باشد. بدیهی است تحولات پیرامونی و شرایط در حال تغییر جامعه، علم و تکنولوژی و حوادث غیرمترقبه، ممکن است تاثیر بنیادی بر نظام آموزش عالی و شیوه های آموزشی و پژوهشی بگذارد. انقلاب دیجیتال و نقش اساتید و دانشجویان در این نهضت علمی و حرکت شتابان جامعه به سوی این تکنولوژی نوپا، امری ضروری بوده که ماحصل آن ایجاد شوک عظیمی در دانشگاه ها و جامعه می شود. همه گیری بیماری ناشی از ویروس کووید۱۹، شوک ناگهانی بود که در ابتدای ترم دوم سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بر دانشگاه ها وارد شد که به جهشی قابل توجه در نظام آموزش الکترونیکی منتهی شد و آثار باارزشی برجای گذاشت. در زمان بحران کووید۱۹، سهم یادگیری مجازی در آموزش عالی افزایش یافت. در این پژوهش تلاش می شود با انجام مطالعه ای جامع مزایا، چالش های نظام یادگیری الکترونیکی و تاثیر آن در اقتصاد آموزش عالی شناسایی شوند تا با استفاده از آنها به تدوین راهکارهایی مطلوب برای افزایش سطح تاب آوری نظام آموزش عالی در مواجهه با بحران ها پرداخته شود. ارزشیابی آموزش الکترونیکی این امکان و فرصت را به مسئولان ذی ربط در نظام آموزش عالی می دهد که با شناخت نقاط قوت و ضعف، برای ایجاد نظام آموزشی فراگیر و یکپارچه در سطح ملی و با کیفیت مطلوب برنامه ریزی کنند و با چشم اندازی جدید اقدام به بازنگری آیین نامه های آموزشی و مواد درسی در دانشگاه ها کنند.