استفاده از زباله های بازیافتی در جاده های پلاستیکی

توسعه لجام گسیخته تکنولوژی باعث شده که بهرغم کاربری و فوائد فراوان پلیمرهای پلاستیکی، مدیریت زباله های پلاستیکی تبدیل به یکی از مشکلات و معضلات جدی در چند سال اخیر شود. زمان تجزیه طولانی، عدم امکان بازیافت های متعدد به همراه آزادسازی بخارهای بسیار سمی در هنگام بازیافت، ضرورت اتخاذ روش های جایگزین بازیافت زباله های پلاستیکی را بسیار حائز اهمیت می سازد. طرح پیشنهادی پروفسور راجاگوپالان واسودوان برای اختلاط ضایعات پلاستیک با قیر گرم شده برای راه سازی در سال ۲۰۰۲ به عنوان یک استراتژی ارزشمند برای بازیافت زباله پلاستیکی محسوب می شود. فرآیند استفاده از ضایعات پلاستیکی به عنوان یک افزودنی در روسازی راه سازی با بهبود کیفیت روسازی های انعطاف پذیر و کاهش خستگی و فرسودگی جاده ها با مصرف آسفالت کمتر باعث صرفه جویی در هزینه و منابع شده و گامی ارزشمند در توسعه پایدار و عدم تحمیل آسیب های زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به آیندگان است. جاده های کامپوزیت قیر پلاستیک نسبت به جاده های بتنی آسفالت استاندارد، مقاومت سایشی بهتری داشته و به علت عدم جذب آب دچار شیار شدگی کمتری شده و در نتیجه هزینه های تعمیر و نگهداری کمتری را در پی خواهند داشت.