نگاهی به جایگاه مشارکت شهروندان در بازآفرینی و بهسازی بافت های فرسوده شهری

امروزه بافت قدیمی شهرها به دلیل بافت سنتی، فرسودگی واحدهای مسکونی، نبود سهولت دسترسی، ضعف زیرساخت ها و مشکلات زیست محیطی، مسیر رکود و عقب ماندگی را طی می کند که برای رفع مشکلات این گونه بافت ها، طرح هایی در قالب مرمت، بازسازی، نوسازی، احیا و بهسازی در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی در کشورهای مختلف تهیه و اجرا شده است. شیوه برخورد با این بافت ها متاثر از دیدگاه های فلسفی، در شهرسازی متفاوت بوده است. در دهه های اخیر، احیای بافت های قدیمی و فرسوده شهرها و اعیان سازی به همراه حفظ و احیای شهر قدیمی و هماهنگی بین بافت جدید و قدیمی با تاکید بر هنجارها و ارزش های اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است و مدیران شهری در کلان شهرها با ارائه طرح های تشویقی سعی بر تشویق ساکنان بافت های فرسوده جهت احیای این بافت ها دارند، چرا که بافت های فرسوده شهری چهره شهر را نازیبا می کند، این در حالی است که استفاده از ظرفیت بافت های فرسوده ای که دارای شرایط بازآفرینی باشد، باعث پیشرفت شهر می شود. پژوهش حاضر سعی دارد با روش اسنادی به بررسی جایگاه مشارکت شهروندان در بازآفرینی و بهسازی بافت های فرسوده شهری بپردازد.