واکاوی ارتباط فلسفه مدرسی و معماری قرون وسطی با تاکید بر دوران گوتیک

در این پژوهش تلاش شده است تا به این مساله پاسخ گفته شود که میان فلسفه ی مدرسی و معماری کلیساهای جامع گوتیک چه نسبت و ارتباطی برقرار است . یکی از موضوعات قابل توجه رابطه ی میان تفکرات و اندیشه ها با آثار هنری در دوران های مختلف است. یکی از دوره های مهم تاریخ معماری در غرب، دوره ی گوتیک محسوب می شود . از مهمترین و ماندگارترین آثار معماری این دوره می توان به کلیساهای جامع متعددی در کشورهایی نظیر ایتالیا، فرانسه و حتی آلمان اشاره کرد . در همین دوران فلسفه ی مدرسی نیز شکل گرفت و فیلسوفان بزرگی آثار فلسفی ماندگاری را عرضه کردند مشاهده می شود که در یک دوره ی زمانی که در حدود یک قرن به طول انجامید فلسفه ی مدرسی و معماری گوتیک به موازات هم شکل گرفتند و دوران اوج خود را طی کردند . افزون بر همزمانی این دو جریان فلسفی و هنری مشابهت مکانی نیز بین آنها وجود داشت . فلسفه ی مدرسی و معماری گوتیک هر دو در حوزه ی جغرافیایی واحدی، یعنی منطقه ای به شعاع صد مایل پیرامون پاریس عرضه شدند . مشابهت فلسفه ی مدرسی و معماری گوتیک به لحاظ زمانی و مکانی، این پرسش را به ذهن می آورد که چه رابطه ای میان آن دو وجود داشته است در این پژوهش به روش کتابخانه ای، آرای پانوفسکی و رابطه ی میان فلسفه ی مدرسی و معماری گوتیک، مورد توصیف و تحلیل قرار گرفت . از دیدگاه پانوفسکی، ارتباطی که می توان میان هنر گوتیک و فلسفه ی مدرسی مشاهده کرد، عینی تر از (توازی) محض و در عین حال کلی تر از «تاثیرات» فردی است. . این ارتباط، یک رابطه ی حقیقی علی و معلولی است؛ بر اساس تفسیر آیکونولوژیک پانوفسکی، حداقل سه اصل را می توان به عنوان اصول مشترک میان معماری گوتیاک و فلسفه ی مدرسی دانست. این اصول که ملکه های ذهنی آن دوران را شکل می دهند، عبارتند از اصل نمایان گری، اصل تقسیم پذیری پیشرونده و اصل تمایز و استحکام قیاسی .