مروری بر تنبیه بدنی در نظام تعلیم و تربیت

بررسی تنبیه در فراگیران و تاثیر آن می تواند یکی از رفتارهایی که والدین و معلمین در مقابل ، رفتارهای نامناسب کودک انجام می دهد، تنبیه بدنی کودک است . تنبیه ، به تنبیه بدنی ، اختصاص ندارد، گاهی اوقات تنبیه شامل (اهانت و سرزنش و مقایسه کودک با دیگران و ...است ) که آن هم همچون تنبیه بدنی کودک از نبایدهای تنبیه به حساب می آید، لکن بعضی از فرمولهای تنبیهی در علم ، مورد تایید قرار می گیرد. در موضوعات مربوط به تربیت فراگیران تنبیه بدنی از مباحثی است که موجب اختلاف نظر بین طرفداران و مخالفان تنبیه بدنی در امر تربیت گردیده است . عده ای از علمای تعلیم و تربیت با تکیه بر علوم روانشناسی تنبیه را روش های خشن و نامطلوب توصیف کرده و با توجه به مشکلات و زیان های ناشی از این روش توصیه نموده اند تا هرگز به عنوان یک شیوه آموزشی مورد استفاده قرار نگیرد زیرا موقتی بودن اثر تنبیه در کاهش رفتار نامطلوب، ایجاد انزجار و نفرت در تنبیه شونده نسبت به تنبیه کننده، ایجاد روحیه ی پرخاشگری در تنبیه شونده، کودکان را ترسو به بار می آورد و به وسیله تنبیه شخصیت کودک در هم شکسته می شود. در برابر این گروه دسته دیگری قرار دارند که تنبیه را امری واجب برای رشد و یادگیری کودک دانسته و آنرا لازم و ضروری می دانند. واقعیت این است که هر کدام از نظرات ارائه شده از سوی موافقین و مخالفین چهرهای از حقیقت را داراست و نفی و اثبات مطلق هر یک به تنهایی می تواند به انکار بدیعیات امور ملموس بیانجامد. با این همه آشنایی با تعریف و مفهوم تنبیه از دیدگاه روانشناسی و علمای تعلیم و تربیت ، می تواند موثر واقع گردد. تنبیه ، به تنبیه بدنی ، اختصاص ندارد، گاهی اوقات تنبیه شامل (اهانت و سرزنش و مقایسه دانش آموز با دیگران و ...است ) که آن هم همچون تنبیه بدنی یادگیرنده از نبایدهای تنبیه به حساب می آید، لکن بعضی از فرمولهای تنبیهی در علم ، مورد تایید قرار می گیرد.