رابطه بین اختلالات خلقی دانش آموزان ابتدایی و شرمساری

در این مقاله رابطه بین اختلالات طرز حالت و شرمساری در دانش آموزان متوسطه بررسی می گردد. حرکت نوعی مولفه اساسی زندگی است که در حفظ کارکردهای فیزیولوژیکی و روان شناختی مهم است. طرز حالت خوب بدن نقش مهمی در سلامت جسمی و روحی ایفا می کند. گروه آماری شامل ۱۷۹۷۴ دانش آموز پسر ابتدایی شهر بروجرد بود که در بین آنها ۳۷۸ دانش آموز به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند تا در تحقیق ما شرکت کنند. انتخاب گروه آزمایش ابتدا با تهیه لیست مدارس متوسطه شهر اردبیل انجام شد و سپس ۱۴ مدرسه به طور تصادفی انتخاب شدند و طبق جمعیت هر مدرسه، گروه آزمایشی به طور تصادفی انتخاب گردید. این مقاله از نوع تحلیلی توصیفی بوده و نتایج نشان دهنده اختلال کارکرد اسکلت بالاتنه و پایین تنه در میان دانش آموزان می باشد. دانش آموزان پرسشنامه ای پر کردند که شامل اطلاعات عمومی، مشخصات فردی از جمله سن، وزن و قد بود. عکس های آنها به سه شیوه جلو، جانبی و عقب گرفته شد. برای تحلیل طرز حالت بدن ارگو درمانی، از نرم افزار رایانه ای استفاده شد. آیتم های پرسشنامه ۴۴ مورد بودند که شامل ۵ مقیاس رده بندی ۵ لیکرت-هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، اغلب و همیشه- بود. پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، داده های حاصل با استاتیک توصیفی تحلیل شدند. توزیع نرمال داده ها با آزمون کلموگروف-اسمیرنف انجام شد و مقادیر میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی از طریق روش های آماری توصیفی انجام گردید و سپس تفاوت ها با کای اسکویر و روش آنوا با نرم افزار ۲۰ اس پی اس اس حاصل گردید. گروه آزمایشی نشان داد که حداقل غیرنرمال بدن ۹۶.۳% بود. شیوع میزان غیرمتعارف ۶۴.۶%، افتادگی شانه ۵۱.۳%، کیفوز و شیوع پایین تنه غیرنرمال ۱.۳% و ناحیه بالای کمر به حالت صادف (غیرخمیده) ۱.۱% بود. بیشترین میزان خجالت ۹۷.۲۵% و خمیدگی زانو ۶۳.۸% بود. تناسب عمده بین شرمساری و شیوع اسکلت غیرنرمال وجود دارد. مقدار میانی شرمساری دانش آموز با اختلالات اسکلتی در بالاتنه طبق نتایج ۸۱.۱۸% است. همچنین مقدار متوسط شرمساری در دانش آموزان دچار اختلالات بالاتنه و پایین تنه بیشتر از دانش آموزان دیگر است.