بررسی رابطه بین هوش معنوی و هوش هیجانی با خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان چابهار

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین هوش معنوی و هوش هیجانی با خودکارامدی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان چابهارصورت گرفته است . جامعه آماری کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر چابهار که مشغول به تحصیل بودند، می باشد. تعداد ۲۸۰ دانش آموز (۱۴۱ پسر و ۱۳۹دختر) به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. جهت جمع آوری داده ها نیز از پرسشنامه هوش معنوی بدبع و پرسش نامه هوش هیجانی شوته ، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. نتایج با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند . نتایج نشان داد بین ابعاد هوش هیجانی و هوش معنوی با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ابعاد هوش معنوی و هوش هیجانی قدرت پیش بینی کنندگی مثبت و معناداری برای خودکارآمدی دارند. یعنی با افزایش هوش معنوی و هوش هیجانی، خودکارآمدی بیشتری مشاهده گردید.