ارزیابی مولفه های استفاده از دوچرخه در حمل و نقل شهری

رشد روزافزون شهرها و جمعیت شهری استفاده از وسایل حملونقل شخصی را افزایش داده که این عامل باعث بروزمشکلات بسیار زیادی شده است که در چند دهه اخیر با مطرح شدن مفهوم توسعه پایدار شهری، مدیران شهری باید برنامه هایخود را در جهت توسعه پایدار به کار گیرند. این پژوهش بر آن است که مکانگزینی مسیرهای دوچرخه را با معیارهای مشخصبر اساس نظرات کارشناسان و با استفاده از مدل ANP را ارائه نماید. مهمترین عامل در استقبال و مشارکت شهروندان برایاستفاده از دوچرخه، هدف گذاری صحیح و انتخاب گروه های استفاده کننده از این طرح است. جهت استخراج میزان تقاضایسفر و تعیین اولیه مسیرهای دوچرخه، کاربری های جاذب سفر و نیز جمعیت ناحیه به عنوان معیارهای اصلی تولید/جذبسفر مطرح گردیدند. همچنین معیار ایستگاه اتوبوس نیز به عنوان درگاه های ورودی جذب سفر در معیارها گنجانده شد. جهتدستیابی به هدف اقدام به وزندهی معیارها توسط ۴۲ کارشناس از طریق پرسشنامه های مقایسات زوجی گردید. محاسباتوز ندهی مذکور توسط فرآیند تحلیل شبک های (ANP) صورت گرفت. این فرآیند به عنوان یک ابزار تصمیم گیری چند معیارهبه وسیله جایگزینی شبکه به جای سلسله مراتب در فرآیند AHP بهبود بخشیده شده است. خروجی مدل ANP نشان دادکه به ترتیب زیرمعیارهای کاربری مسکونی، جمعیت خیلی متراکم، کاربری بازار ایرانی و همچنین کاربری تجاری اداری همراهبا جمعیت متراکم، بیشترین اهمیت و در نتیجه بیشترین تاثیر را در اولویت بندی مسیر ویژه دوچرخه در شهر جدید اندیشه داشتند.