کاربرد آللوپاتی در کنترل زیستی علف های هرز

امروزه به دلیل رویارویی با خسارات ناشی از علف های هرز، به ویژه در سیستم های کشاورزی کم نهاده، و آلودگی های زیست محیطی ناشی از استفاده بیش از حد علف کش های مصنوعی، مدیریت پایدار علف های هرز بویژه با روش های کنترل زیستی به یک ضرورت تبدیل شده است. در این زمینه استفاده از آللوپاتی به عنوان یک روش طبیعی برای کنترل علف های هرز مورد توجه قرار گرفته است. آللوپاتی یک پدیده طبیعی است که شامل اثرات مثبت و منفی یک گیاه بر سایر گیاهان یا میکروارگانیسم ها از طریق ترشح ترکیبات آللوکمیکال می باشد. آللوپاتی یک روش کنترل بیولوژیک علف های هرز است که می تواند با تکنیک های مدیریتی وابستگی به علف کش ها را کاهش دهد. ترکیبات بیوشیمایی مسئول فرآیند آللوپاتی، آللوکمیکال نام دارند. این ترکیبات عبارتند از: منوترپنوئیدها: لاکتون های سزکوئی ترپن، مامیلاکتون ها، کوآزینوئیدها و بنزوکسازینوئیدها. کنترل بیولوژیک علف های هرز با استفاده از آللوپاتی می تواند در اکوسیستم های کشاورزی با اهداف مختلف انجام شود. با استفاده از واریته های آللوپات به طور طبیعی می توان به مبارزه با علف های هرز مهاجم پرداخت. استفاده از آللوپاتی در کنترل زیستی علف های هرز میتواند علاوه بر کاهش هزینه تولید محصولات کشاورزی در حفظ محیط زیست، حفظ تنوع زیستی و سلامت اکوسیستم های کشاورزی نقش بسزایی داشته باشد. در این مقاله قصد داریم نگاهی جامع بر پتانسیل استفاده از آللوپاتی بر کنترل علف های هرز داشته باشیم.