اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر عدم تحمل بلاتکلیفی و دشواری تنظیم هیجان در افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب همایند

مقدمه: بیماران مبتلا به افسردگی و اضطراب همایند، سطح پیچیده­ تر و بالاتری از آسیب روانی را نسبت به مبتلایان بدون همایندی تجربه می­ کنند. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر عدم تحمل بلاتکلیفی و دشواری تنظیم هیجان افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب همایند بود. روش­: روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و طرح آن پیش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه کنترل بود. از میان بیماران مبتلا به افسردگی و اضطراب همایند مراجعه­ کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹، تعداد ۳۲ نفر از بانوان از طریق مصاحبه بالینی به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه طرحواره درمانی هیجانی (۱۶ نفر) و گروه کنترل (۱۶ نفر) گمارده شدند. ابزارها شامل مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (۱۹۹۴) و مقیاس دشواری تنظیم هیجان (۲۰۰۴) بود. طرحواره درمانی هیجانی در ۱۰ جلسه هفتگی ۹۰ دقیقه ­ای اعمال شد. داده­ ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با نرم ­افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: یافته­ ها حاکی از این بود که طرحواره درمانی هیجانی اثربخشی درون­ گروهی و بین­ گروهی نیرومندی را بر عدم تحمل بلاتکلیفی و دشواری تنظیم هیجان داشت (۰/۰۱>P). اثربخشی این مداخله تا مرحله پیگیری ماندگار بود. میزان اندازه اثر برای عدم تحمل بلاتکلیفی و دشواری در تنظیم هیجان به ترتیب ۰/۳۲۴ و ۰/۴۳۰ بود (۰/۰۱>P). نتیجه­ گیری: طرحواره درمانی هیجانی می­ تواند به عنوان یک درمان یکپارچه عوامل فراتشخیصی اختلال افسردگی و اضطراب همایند را بهبود بخشد. با اثبات کارایی این مداخله در مطالعات متعدد، می­ توان از آن به عنوان خط اول درمان افسردگی و اضطراب همایند استفاده کرد.