ارتباط ساختاری سازمان شخصیت مرزی و روابط موضوعی: نقش واسطه ای مقاومت پذیری در دختران و پسران جوان

هدف: پژوهش حاضر با هدف تبیین سازمان شخصیت مرزی براساس روابط موضوعی اولیه، و مقاومت پذیری انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی بود که به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه های تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود، که ۴۱۲ نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسش نامه های روابط موضوعی بل و همکاران (۱۹۸۵)، سازمان شخصیت مرزی کرنبرگ (۲۰۰۲) و مقیاس مقاومت پذیری عاشور پور و همکاران (۲۰۱۰) را تکمیل کردند. مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از داده های بدست آمده از پرسش نامه ها انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که روابط موضوعی به طور مستقیم ۲۹/۰ درصد و به واسطه مقاومت پذیری ۱۹/۰ درصد از ساختار شخصیت مرزی را تبیین می کند. در مجموع، برآورد مدل ساختاری که در آن روابط موضوعی متغیر پیش بین و مقاومت پذیری به عنوان متغیر میانجی وارد مدل شدند، نشان داد که این مدل ۱۹/۰ درصد از ساختار شخصیت مرزی را تبیین می کند (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بنابراین می توان چنین نتیجه گیری نمود که سازمان شخصیت مرزی تنها به صورت غیرمستقیم و از طریق مقاومت پذیری، توسط روابط موضوعی به صورت منفی تبیین می گردد.