رابطه تعهد زناشویی و رضایتمندی زناشویی با عواطف خودآگاه (احساس شرم و گناه) و انسجام خود در زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین تعهد زناشویی و رضایت مندی زناشویی با عواطف خودآگاه و انسجام خود صورت گرفت. مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده زنان متاهل دانشجوی ۲۰ تا ۶۵ سال مشغول به تحصیل در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران  بود که از این بین نمونه ای به تعداد ۱۶۰ نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های تعهد زناشویی(MCQ)، رضایت زناشویی انریچ(EMS)، عاطفه خودآگاه (TOSCA-۲) و حس انسجام(SOC) بود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد، عاطفه خودآگاه احساس شرم با تعهد زناشویی و رضایت مندی زناشویی زنان متاهل رابطه منفی معنی دار(p<۰.۰۱)، و عاطفه خودآگاه احساس گناه و انسجام خود با تعهد زناشویی و رضایت مندی زناشویی زنان متاهل رابطه مثبت معنی دار داشتند(p<۰.۰۱). همچنین، عاطفه خودآگاه احساس شرم(p<۰.۰۵) و انسجام خود(p<۰.۰۱) توانایی پیش بینی تعهد زناشویی زنان متاهل را دارند، اما عاطفه خودآگاه احساس گناه سهمی در پیش بینی تعهد زناشویی زنان متاهل نداشت(p>۰.۵). بعلاوه، عواطف خودآگاه احساس شرم(p<۰.۰۱)و گناه(p<۰.۰۵) و انسجام خود(p<۰.۰۱) پیش بینی کننده رضایت مندی زناشویی زنان متاهل بودند. عواطف خودآگاه و انسجام خود توانایی تبیین ۲۵% از تغییرات تعهد زناشویی و ۳۴% از تغییرات رضایت مندی زناشویی زنان متاهل را داشتند. در نتیجه، احساس شرم و گناه به عنوان عواطف خودآگاه زنان متاهل و انسجام روانی آنان جهت سازگاری و ارتقای خود در زندگی زناشویی، می توانند پیش بینی کننده تعهد زناشویی و رضایت مندی زناشویی شان باشند.