روابط ساختاری بین دینداری و سلامت اجتماعی در زنان سرپرست خانوار: نقش میانجیگر حمایت اجتماعی خانواده

مقدمه: سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار از عوامل نظیر دینداری و حمایت اجتماعی خانواده تاثیر می پذیرد که حمایت اجتماعی خانواده خود تحت تاثیر دینداری قرار دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین روابط ساختاری بین دینداری و سلامت اجتماعی در زنان سرپرست خانوار با میانجیگری حمایت اجتماعی خانواده بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمام زنان سرپرست خانوار شهر رشت در سال ۱۳۹۸ بود. از میان آن ها ۳۵۸ تن به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی،  "پرسشنامه دینداری" (Religiosity Questionnaire)، "پرسشنامه سلامت اجتماعی" (Social Well-being Questionnaire)، و "پرسشنامه حمایت اجتماعی خانواده" (Family Social Support Questionnaire) استفاده شد. روایی ابزارها با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. تحلیل داده های جمع اوری شده در نرم افزارهای اس پی اس اس- ۲۴ و آموس- ۲۴ انجام شد. یافته ها: ضریب مسیر کل بین دینداری و حمایت اجتماعی خانواده (۰۱/۰>P، ۲۶۶/۰=β) و ضریب مسیر کل بین حمایت اجتماعی خانواده و سلامت اجتماعی (۰۱/۰>P، ۴۹۲/۰=β) مثبت و در سطح ۰۱/۰ معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین دینداری و سلامت اجتماعی مثبت با میانجیگری حمایت اجتماعی خانواده در سطح ۰۱/۰ معنادار بود (۰۱/۰>P، ۱۳۱/۰=β). نتیجه گیری: حمایت اجتماعی خانواده همبستگی بین دینداری و سلامت اجتماعی را در بین زنان سرپرست خانوار میانجیگری می کند. جهت توانمندسازی و ارتقای سلامت روان زنان سرپرست خانوار برگزاری کارگاه های آموزشی تحت عنوان دینداری و ارائه حمایت اجتماعی خانواده به این زنان پیشنهاد می شود.