طراحی الگوی تجربه شغلی منابع انسانی و برنامه ریزی راهبردی در سازمان های ورزشی

مقدمه: بهره­گیری از تجربه شغلی کارکنان می­تواند یکی از راه­های تدوین بهتر برنامه­ریزی راهبردی در سازمان­ها باشد. پژوهش حاضر با هدف طراحی الگو تجربه شغلی منابع انسانی و برنامه ­ریزی راهبردی در سازمان­های ورزشی در سال ۱۳۹۹ انجام شد. روش کار: روش پژوهش،  توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان و مدیران وزارت ورزش و جوانان کشور به تعداد ۸۹۰ تن بودند. تعداد نمونه ۳۸۰ تن با استفاده از فرمول Cochran تعیین شد و به روش نمونه­گیری تصادفی ساده با روش قرعه­کشی انتخاب و وارد پژوهش شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه جمعیت­شناختی، "پرسشنامه تجربه شغلی" (Work Experience Questionnaire) و "پرسشنامه برنامه­ریزی راهبردی" (Strategic Planning Questionnaire)  بود. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی "پرسشنامه برنامه­ریزی راهبردی" به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ ابزارها بررسی و تایید شد. روایی و پاپایی"پرسشنامه تجربه شغلی" بررسی نشده است و به مطالعه قبلی اکتفا شده است. داده­ها با نرم­افزارهای اس پی اس اس نسخه ۲۴ و لیزرل نسخه ۵/۸ تحلیل شد. یافته­ها: بین مولفه های برنامه­ریزی راهبردی با تجربه شغلی همبستگی معنادار (۰۱/۰P≤) وجود دارد. رابطه خطی بین ۲ متغیر تجربه شغلی با برنامه­ریزی راهبردی تایید می شود (۰۵/۰P<و۹۸/۱۱۴۷=F). تحلیل رگرسیون نشان داد که تجربه شغلی (۰۱/۰P< و ۲۰/۲۵=t ) توانایی پیش بینی برنامه راهبردی را دارد. بر اساس نتایج ضریب بتا، به ازای یک واحد انحراف معیار افزایش در تجارب شغلی، میزان برنامه­ریزی راهبردی (۷۹۲/۰) انحراف معیار افزایش می یابد. بعلاوه، شاخص برازش در الگو در حد خوب گزارش شد. نتیجه گیری: بین مولفه های برنامه­ریزی راهبردی و تجربه شغلی همبستگی معنادار است. پیشنهاد می­گردد جهت برنامه­ریزی راهبردی در سازمان­های ورزشی، تجربه شغلی را لحاظ گردد.