ارتباط ناهنجاریهای قامتی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی در دانش آموزان دختر ۱۸-۱۴ ساله شهرستان خوی

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ناهنجاریهای قامتی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی در دانش آموزان دختر ۱۸-۱۴ ساله شهرستان خوی بود. این تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی میباشد. کل جامعه آماری دانش آموزان دختر مقطع دبیرستانی شهرستان خوی در سال تحصیلی ۱۷۷۴ (۱۴۰۱-۱۴۰۰) نفر میباشد و بر اساس جدول مورگان تعداد نمونه پژوهش ۳۷۰ نفر میباشد. نمونه ها با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند ودر این پژوهش شهرستان خوی به چهار بخش شمال، جنوب، شرق، و غرب تقسیم کردیم و از هر بخش یک ناحیه آموزشی را انتخاب کردیم و از هر ناحیه هم یک یا دو مدرسه و از هر مدرسه یک کلاس به صورت تصادفی ساده انتخاب شد و نمونه ها هیچگونه سابقه ورزش حرفه ای نداشتند. ابزار اندازه گیری شامل پرسش نامه کیفیت زندگی (sf-۳)، مقیاس خودکارآمدی شرر و آزمون نیویورک استفاده شد. همچنین برای ارزیابی سر به جلو، شانه نامتقارن، کیفوز، از صفحه شطرنجی، برای تشخیص کف پای صاف از روش ارتفاع استخوان ناوی، برای ارزیابی ناهنجاری پشت کج از تست Adams forward Bend و برای ارزیابی کمر گود وپشت گرد از صفحه شطرنجی استفاده شد. در نهایت پس از جمع آوری داده ها از آزمون همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ناهنجاریهای قامتی با کیفیت زندگی و خودکارآمدی در دانش آموزان دختر ۱۸-۱۴ ساله شهرستان خوی ارتباط منفی معناداری وجود دارد. بنابراین به معلمان خصوصا معلمان ورزش در جهت اصلاح ناهنجاریهای قامتی دانش آموزان اقدام نمایند.