اثر بخشی طرحواره درمانی بر روی تحمل ناکامی و قلدری (مورد مطالعه:دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر سردشت)

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر روی کاهش تحمل ناکامی و قلدری دانش آموزان مقطع متوسطه اول انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع مطالعه موردی و روش چندخط پایه میباشد. جامعه آماری شامل نوجوانان مقطع راهنمایی مشغول به تحصیل در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ شهر سردشت بود، که به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه استاندارد قلدری هیجده سوالی ایلی نویز (۲۰۰۱) و پرسشنامه استاندارد تحمل ناکامی هارینگتون (۲۰۰۵) بودند. روایی پرسشنامه ها از نوع محتوایی و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی شده است. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی نظیر آزمون تحلیل کوواریانس به منظور مقایسه تفاضل میانگین استفاده شده است. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر روی تحمل ناکامی و قلدری بر روی نوجوانان موثر است. نتیجه گیری: تحت تاثیر آموزش طرحواره درمانی تحمل ناکامی در گروه آزمایش افزایش یافته است و بنابراین نتیجه میگیریم که آموزش طرحواره درمانی در افزایش تحمل نا کامی نوجوانان موثر است. همچنین تحت تاثیر آموزش طرحواره های درمانی، قلدری نوجوانان در گروه آزمایش کاهش یافته است و بنابراین نتیجه میگیریم که آموزش طرحواره های درمانی در کاهش قلدری نوجوانان موثر است.