پیشبینی احساس تنهایی بر اساس سبکهای دلبستگی و کیفیت زندگی در دانش آموزان متوسطه

هدف از پژوهش پیش بینی احساس تنهایی از طریق سبک های دلبستگی و کیفیت زندگی دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تمامی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم ناحیه چهار آموزش و پرورش شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بود. حجم نمونه ۱۹۸ نفر از دانش آموزان دختر بود، که از طریق نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای چند مرحله ای بدست آمد و با استفاده از پرسشنامه های سبک های دلبستگی هازن و شیور، کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و احساس تنهایی راسل و همکاران داده ها جمع آوری ومورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین دلبستگی ایمن و احساس تنهایی همبستگی منفی ، بین دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با احساس تنهایی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. بین کیفیت زندگی ، بعد روابط اجتماعی و سلامت فیزیکی با احساس تنهایی همبستگی منفی و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که بعد روابط اجتماعی قادر به پیش بینی احساس تنهایی بود. دلبستگی ایمن ، اجتنابی و دوسوگرا نیز قادر به پیش بینی احساس تنهایی بود.