بررسی رابطه خودکارآمدی حافظه و اضطراب شناختی با نقش واسطه ای توانمندسازی روان-شناختی دانشجویان دانشگاه فردوسی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی حافظه و اضطراب شناختی با نقش واسطهای توانمندسازی روانشناختی دانشجویان دانشگاه فردوسی انجام گرفت. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش و ماهیت انجام، توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری تحقیق را دانشجویان کلیه مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه فردوسی مشهد به تعداد حدود ۲۴۰۰۰ نفر تشکیل دادند. روش نمونه گیری در این تحقیق تصادفی خوشهای است. به منظور برآورد حجم نمونه آماری از فرمول کوکران استفاده گردید و تعداد حجم نمونه آماری ۳۷۶ نفر تخمین زده شد. مهمترین ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه است. به منظور بررسی و سنجش متغیر توانمندسازی روانشناختی از پرسشنامه توانمندسازی روان شناختی اسپیترز ۱۹۹۵) )، استفاده گردید. به منظور سنجش متغیر اضطراب شناختی از پرسشنامه اضطراب شناختی لیندسای وهمکارانش (۱۹۸۷) استفاده شد. همچنین، متغیر خودکارآمدی حافظه (MSEQ) نیز با بکارگیری پرسشنامه بری و همکاران (۱۹۸۹) که شامل ۵۰ سوال و ده مولفه فهرست فروشگاه ها، مکان اشیا، شماره تلفنها، دستورات، خواربار، مشاغل، فهرست لغات، تصاویر، اعداد و مسیرها است، سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های توصیفی از نرمافزار SPSSو برای تجزیه و تحلیل استنباطی از روش مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار LISREL استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که، توانمندسازی روانشناختی در رابطه بین خودکارآمدی حافظه و اضطراب شناختی دانشجویان نقش واسطهای دارد. بین خودکارآمدی حافظه و اضطراب شناختی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد و با افزایش خودکارآمدی حافظه، اضطراب شناختی کاهش پیدا میکند. بین خودکارآمدی حافظه و توانمندسازی روانشناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و با افزایش خودکارامدی حافظه، توانمندسازی روان شناختی افزایش پیدا میکند. همچنین، با افزایش توانمندسازی روان شناختی، اضطراب شناختی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد کاهش پیدا میکند.