مطالعه دزیمتری مبتنی بر شبیه سازی برای الکترون درمانی در حین جراحی سینه

الکترون درمانی حین عمل جراحی روش نسبتا جدید تابش مستقیم پرتوهای یونیزان به تومور و یا بستر آن در حین عمل جراحی است. به منظور درمان مناسب هدف مورد نظر، لازم است که منحنی دز تابشی و حفاظ استفاده شده برای حفاظت بافت و ارگان های سالم مورد بررسی قرار گیرد. پرتودرمانی حین جراحی سینه نیازمند حفاظت بافت ­های زیر حجم هدف مانند قلب و ریه می باشد. در این شرایط، یک لایه نازک از مواد با Z  بالا بین بافت درمان (سینه) و بخش حیاتی زیرین قرار می گیرد. با استفاده از کد  MCNPX بافت سینه، حفاظ و ریه به صورت سه استوانه هم محور تحت تابش الکترون های ۶، ۹ ، ۱۲ و ۱۸ مگاالکترون ولت قرار گرفتند. میزان شار و دز الکترون و فوتون های ثانویه در بافت­های مختلف محاسبه شد. بررسی ها نشان دادند برای الکترون های ۶ مگاالکترون ولت استفاده از حفاظ بر میزان دز دریافتی بافت های اطراف سینه، تاثیر ناچیزی دارد. در انرژی های ۹ و ۱۲ مگا ولت، محافظ Al-Pb و محافظ St-PMMA تقریبا عملکرد یکسانی در کاهش مقدار دوز دریافتی توسط بافت های اطراف سینه دارند. در انرژی ۱۸ مگاالکترون ولت، جاذب Al-Pb نسبت به جاذب St-PMMA در  کاهش دز دریافتی ارگان های مجاور بافت سینه، عملکرد مناسب تری دارد.