ارزیابی میزان آلودگی رادیواکتیو ناشی از حادثه قلب راکتور نیروگاه اتمی بوشهر با گذشت زمان

حوادث هسته ای گاهی غیر قابل اجتناب هستند ولی با آمادگی و تدبیر می توان خطرات آن را تا حد بسیار زیادی کاهش داد. برای این کار بایستی ارزیابی درستی از پیامدهای حادثه داشت. در این تحقیق جهت تخمین میزان نشت رادیوایزوتوپ ها در صورت رخداد وخیم ترین حادثه در نیروگاه اتمی بوشهر، از شبیه سازی سه بعدی قلب راکتور استفاده شده است. پس از تطابق پارامترهای اصلی حاصل از شبیه سازی قلب راکتور بوشهر با FSAR آن، و اطمینان از صحت برنامه محاسباتی، فعالیت ایزوتوپ ها وابسته به زمان محاسبه شده و نتیجه به عنوان چشمه اولیه برای حادثه فرض گردیده است. سپس حادثه ذوب کامل قلب راکتور و ورود تمامی آلودگی ها به محیط زیست شبیه سازی شد. اکتیویته اولیه و فعالیت در طول زمان برای ۱۸ سال پس از حادثه محاسبه گردید. با بررسی صد رادیوایزوتوپ، فعال ترین آن ها تعیین شدند. نتایج این بررسی برای تغییرات ایزوتوپ های مهم و همچنین فعالیت کلی منبع انتشار (Source term) طی مرور زمان تا ۱۸ سال پس از حادثه محاسبه گردید. در نهایت فعالیت اختصاصی ناشی از هر یک از ایزوتوپ های مهم نیز به منظور اولویت بندی جهت رفع آلودگی ها ارائه شد. محاسبات با استفاده از کد MCNPX۲.۷.E و با کمک کارت BURN انجام شد.