مدل یابی ارتباط حمایت تحصیلی با سرزندگی تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق به تحصیل و بیصداقتی تحصیلی در میان دانش آموزان ابتدایی زنجان

هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط حمایت تحصیلی با سرزندگی تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق به تحصیل و بیصداقتی تحصیلی در میان دانش آموزان دوره متوسطه دوم بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است. از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سرزندگی تحصیلی دهقانزاده و حسینعلی (۱۳۹۱) و پرسشنامه بیصداقتی تحصیلی مک کیب و تروینو (۱۹۹۷)، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی وانگ، ویلت، اسکیل (۲۰۱۱) و پرسشنامه حمایت تحصیلی ساندز و پلاکت (۲۰۰۵) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از حمایت تحصیلی بهسوی سرزندگی تحصیلی معنیدار بود، در کل اشتیاق به تحصیل قادر به میانجیگری رابطه بین حمایت تحصیلی و سرزندگی تحصیلی بود؛ اما بیصداقتی تحصیلی نمیتواند بهعنوان متغیر میانجی بین اشتیاق تحصیلی و سرزندگی تحصیلی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنیداری برای مسیر حمایت تحصیلی به سرزندگی تحصیلی و همچنین اشتیاق به تحصیل به سرزندگی تحصیلی مثبت و معنیدار میباشد و میتوان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنیدار بوده و حمایت تحصیلی و اشتیاق به تحصیل بر سرزندگی تحصیلی تاثیر مستقیم و معنیداری دارند.