واکاوی علل بی اعتقادی و عدم علاقه به مسائل مذهبی و بسترسازی جهت وصول به نتیجه مطلوب

از آن جایی که یکی از محوری ترین امور زندگی، اعتقادات مذهبی و به خصوص بر پایی نماز می باشد در ابتدای سال تحصیلی ۱۴۰۱ پی بردم که یکی از دانش آموازانم به نام امیر حسین از مشکلات ذیل در نماز مواجه هست:-۱ عدم علاقه و توجه به نماز-۲ غلط خواندن بعضی از ذکرهای نماز-۳ عدم تسلط بر رعایت ترتیب نماز -۴ در هنگام نماز جماعت برگشتن از قبله و خندیدن و به پایان رساندن نماز زودتر از امام جماعت -۵ قرائت حمد و سوره در نماز جماعت -۶ سریع و تند تند خواندن نمازصحبتی که با امیر حسین داشتم اظهار داشت نسبت به خواندن نمازهای روزانه بی رغبت هست. همه این موارد باعث نگرانی و ناراحتی ام شد. و از برخی همکاران،دوستان و سرگروه های حلقه های صالحین برخی مساجد درخواست کردم که در این زمینه در پایه های خود همکاری کنند و من نیز تصمیم گرفتم از طریق آموزش پژوهی و با کمک گرفتن از همکاران و مدیر محترم، مذهبی های مساجد و با مطالعه و تحقیق در این زمینه بتوانم با یافتن راهکارهای عملی و ابتکاری و اجرای آن ها، امیر حسین را به یادگیری نماز و نماز جماعت علاقه مند کنم.چرا که اگر امروز برخی جوان ها را بی اعتقاد می بینیم نتیجه بی توجهی دوره نوجوانی آن ها نسبت به اعتقادات بوده است. با توجه به این مسائل تصمیم به انجام این آموزش پژوهی گرفتم. تحت عنوان چگونه می توانم امیر حسین را به یادگیری نماز و علاقه به آن کمک کنم؟