بررسی خشونت و پرخاشگری ورزشی ورزشکاران

در بحث ورزش، هم با بحث خشونت مواجه هستیم و هم با بحث پرخاشگری در ورزش که گاه به اشتباه هر دو اصطلاح به جای هم به کار برده میشود. ولی باید گفت: خشونت در ورزش پدیده تازه و جدیدی نیست و از دیرباز تاکنون وجود داشته است. اما چیزی که بتازگی به چشم می آید این است که بازی ها از حالت صرف بدنی و بدون قانون به یک فعالیت قانونمند در آمده است و امروزه بازی ها سازمان یافته و دارای قوانین رسمی هستند. اما خشونت در ورزش به طور خودکار کاهش پیدا نمی کند، بلکه با یادگیری رفتارهای اجتماعی، مدیریت هیجانات و نحوه بروز احساسات ورزشکاران و تماشاگران، می توان محیط ورزش را به مکان خوشایندی برای بروز اعمال و رفتارها تبدیل کرد. در بحث پرخاشگری در ورزش تاکید بیش از حد به برد و نتیجه، تاثیر پذیری از مربیان و ورزشکاران پرخاشگر، انگیختگی بیش از حد و گاهی فشارمطبوعات و رسانه های تصویری از علل بروز خشونت و پرخاشگری در مسابقات ورزشی است. رفتاری پرخاشگری محسوب می شود که از روی قصد و عمد برای صدمه زدن به دیگری یا به خود انجام گرفته باشد. که در کل با توجه به تعاریف موجود می توان خشونت و پرخاشگری را از نظر مفهومی به عنوان عملی در نظر گرفت که از جانب فرد یا افرادی و از روی اراده و آگاهی به منظور آسیب رسانی جسمانی یا روانی به دیگران انجام می شود. ورزش سهم عمده ای از زمان و انرژی افراد هر جامعه را به خود اختصاص داده و جایگاه حائز اهمیتی در فرهنگ جوامع پیدا کرده است از سویدیگر خشونت و پرخاشگری نیز در رفتار اجتماعی به شکل های گوناگون خود را نشان می دهدبسیاری از افراد برای حل مسائل و مشکلات خویش به راه های خشونت آمیز متوسل می شوند و خشونت را در حکم یک روش و شیوه به عمل می گیرند تردیدی نیست که برخی از افراد باورهای خود را در مورد خشنونت و انتقام جویی از تماشای فعالیت های ورزشی کسب می کنند رقابت های ورزشی ، ورزشکاران و تماشاگران را در وضعیت هایی قرار می دهدکه در آن وضعیت قواعد ، هنجارها و تقسیم کار رایج ممکن است به آسانی نقض و منجر به رویارویی پرخاشجویانه و خشونت آمیز شود در اینجاست که با دید روانشناسی اجتماعی خشونت ورزشی را بررسی و راهکارهای پیشگیری را رائه می دهیم.