تمرین شنا موجب بهبودی کارائی انسولین از طریق تنظیم ۱TAK کبدی در رت های مصرف کننده غذای پرچرب می شود.

هدف: کاهش حساسیت انسولین و افزایش قند خون می تواند از دلایل چاقی و رژیم غذایی نامناسب باشد. انجام تمرین استقامتی می تواند از طریق برخی مکانیسم های سلولی در افزایش حساسیت انسولین موثر باشد. لذا هدف از مطاله حاضر بررسی تاثیر تمرین شنا بر تنظیم انسولین و قند خون و همچنین شاخص TAK۱ کبدی در رت های چاق شده با رژیم غذایی پرچرب می باشد.روش ها: تعداد ۳۰ سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزنی ۱۶۰ ۱۰ به ۳ گروه کنترل سالم (Con)، غذای پر چرب (HFD) و HFD با تمرین شنای استقامتی (HFD+Ex) تقسیم شدند ۱۰ =n) سر برای هر گروه). گروه های HFD و HFD+TR به مدت ۷ هفته قبل از پروتکل اصلی، غذای پرچرب مصرف نمودند. گروه کنترل سالم نیز در طول این مدت غذای طبیعی دریافت نمود. در ادامه پروتکل اصلی پژوهش به مدت ۱۲ هفته، گروه کنترل همچنان غذای طبیعی رت ها را دریافت نموده و دو گروه HFD نیز مانند گذشته غذای پرچرب دریافت نمودند. تمرین شنا برای گروه HFD+TR به مدت ۱۲ هفته، ۵ روز در هفته به مدت ۶۰ دقیقه برای هر جلسه انجام شد. در انتهای ۱۲ هفته بعد از ۴۸ ساعت از آخرین تمرین رت ها در حالت ۱۲ ساعت ناشتا تحت تست OGTTقرار گرفتند. خون گیری انجام شد و رت ها قربانی شدند. در ادامه نمونه های خونی و کبدی برای اندازه گیری گلوکز، انسولین، شاخص AUCg، تری گلیسرید کبدی و بیان پروتئین TAK۱ با روش وسترن بلات، گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس یک راه ه و تست تعقیبی توکی انجام شد (p<۰.۰۵)یافته ها: مصرف غذای پرچرب به طور معنی دار سبب افزایش وزن بدن، گلوکز و انسولین خون، شاخص AUCg، تری گلیسرید کبدی و بیان پروتئین TAK۱ در بافت کبد شد .(p<۰.۰۵) با این وجود انجام ۱۲ هفته تمرین شنای استقامتی همراه با غذایپرچرب قادر به کاهش قابل توجه در گلوکز، شاخصAUCgتری گلیسرید کبدی و بیان پروتئینTAK۱در بافت کبد بود.)p<۰.۰۵( نتیجه گیری: انجام تمرین شنا به صورت استقامتی همراه با مصرفHFDقادر به بهبود کارایی انسولین و کاهش قند خون از طریق بهبود تنظیمTAK۱کبدی می باشد. همچنین از آنجایی که تمرین ورزشی مقادیر تری گلیسرید کبدی را نیز بهبود بخشید به نظرمی رسد این نوع تمرین متابولیسم چربی را نیز تحت تاثیر قرار دهد