استفاده از پروتئین های نوترکیب در ساخت انسولین

اخیرا دیابت وابسته به انسولین سومین عامل بزرگ مرگ و میر در کشورهای صنعتی بعد از بیماریهای قلبی-عروقی و سرطان شده است .تزریق انسولین و یا پروتئین های شبه انسولین از قبیل IGF-۱ مهم ترین روش درمانی این بیماری محسوب میشود .با توجه به روند افزایشی این بیماری، روشهای متداول جوابگوی نیاز روز افزون به این نوع پروتئین ها نخواهد بود .بنابراین، توسعه تکنیک های جدید برای تولید این پروتئین ها در سطوح بالاتر و با کیفیت بیشتر، از اهمیت بالایی برخوردار است .روش های تولید پروتئین های نوترکیب امکان تولید بسیاری از مولکول های حیاتی مانند: داروها ، انسولین و پروتئین های خون وهورمون ها مانند: هورمون رشد و واکسن ها و... را فراهم میکند. در حال حاضر، این پروتئین ها بیشتر در سیستم های باکتریایی و مخمر تولید میشوند، ولی به دلیل مشکلاتی که این سیستم ها دارند و همینطور برای ایمنی بیشتر و تولید با ظرفیت بالا، استفاده از سیستم های گیاهی توصیه میشود .مزایای تولید پروتئین های نوترکیب در گیاهان از قبیل فرآوری و انجام تغییرات پس از ترجمه مناسب، فقدان اندوتوکسین های موجود در باکتری، میباشد. در بیوتکنولوژی کلاسیک، انسولین یکی از اولین کاندیدها برای ایجاد جهش اختصاصی و هدفمند بود: مانند انسولین لیسپرو و گلارژین.