بررسی عوامل تاثیرگذار بر عملکرد گروهی دانش اموزان و جایگاه معلمان در بهبود این عملکرد در مدارس

یادگیری گروهی شامل همکاری دانش آموزان برای دستیابی به یک هدف یادگیری مشترک در گروه های موقت است که از چند دقیقه تا یک دوره کلاسی طول می کشد. در طول یک سخنرانی، نمایش یا فیلم، از یادگیری گروهی می توان برای متمرکز کردن توجه دانش آموزان به مطالبی که باید یاد گرفت، ایجاد روحیه ای برای یادگیری، کمک به ایجاد انتظارات در مورد آنچه در جلسه کلاس پوشش داده می شود، استفاده کرد، و اطمینان حاصل کرد که دانش آموزان مطالب تدریس شده را به صورت شناختی پردازش و تکرار کنند، مطالب آموخته شده را خلاصه کنند و جلسه بعدی را پیش بینی کنند. نقش معلم برای استفاده از یادگیری گروهی غیررسمی برای فعال نگه داشتن دانش آموزان از نظر فکری مستلزم داشتن بحث های متمرکز قبل و بعد از درس است (یعنی کتاب) و بحث های جفتی پراکنده در طول درس. دو جنبه مهم استفاده از گروه های یادگیری گروهی عبارت اند از: کار و دستورالعمل های صریح و دقیق و الزام گروه ها برای تولید یک محصول خاص (مانند پاسخ کتبی). معلمانی که مایل به استفاده از یادگیری گروهی هستند، باید به طور ایده آل شیوه های کلاس درس خود را بر اساس نظریه ای که توسط تحقیقات تایید شده است آماده کنند. هر چه شیوه های کلاس درس به نظریه معتبر نزدیک تر باشد، احتمال اثربخشی آن ها بیشتر می شود. هنگامی که عمل به طور مستقیم به نظریه متصل شود، علاوه بر این، عمل به احتمال زیاد در طول سال ها پالایش، ارتقا و بهبود می یابد. با این حال، تعداد کمی از شیوه های کلاس درس وجود دارد که به طور مستقیم بر نظریه معتبر مبتنی است. رابطه نزدیک بین تئوری، تحقیق و عمل، یادگیری گروهی را تا حدودی منحصر به فرد می کند. همچنین مجموعه ای از مسائل را برای معلمان با استفاده از یادگیری گروهی ایجاد می کند