اثر سه روش کینزیوتیپینگ عملکردی، مکانیکی و لیگامانی بر تعادل پویا و توان انفجاری والیبالیست های دارای بی ثباتی مزمن مچ پا

اسپرین لیگامانهای مچ پا شایعترین آسیب در والیبال و کینزیوتیپ (KT) یکی از روشهای کمکی برای بهبود مسیر بازتوانی و پیشگیری از آسیب مجدد. هدف از این مطالعه بررسی اثر سه روش کینزیوتیپینگ عملکردی، مکانیکی و لیگامانی بر تعادل پویا و توان انفجاری والیبالیستهای دارای بی ثباتی مزمن مچ پا بوده. دوازده والیبالیست زن با بیثباتی مزمن مچ پا به صورت هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در سه گروه چهار نفره تقسیم شدند؛ که مچ پای افراد با سه روش (عملکردی، مکانیکی و لیگامانی) کینزیوتیپ شد. تعادل پویا با فاده از تست تعادل "Y" و توان انفجاری با فاده از پرش عمودی سارجنت اندازهگیری شد. برای تجزیه وتحلیل آماری به ترتیب از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تی زوجی برای بررسی تفاوت بین گروهی و تغییرات درونگروهی فاده شد. بهبود قابل توجهی در تعادل پویا افراد با تیپ مکانیکی در جهت قدامی و خلفی-داخلی مشاهده شد .(p<۰/۰۵) همچنین، بهبود قابلتوجهی در تعادل پویا افراد با تیپ عملکردی در جهت خلفی-داخلی مشاهده شد (p<۰/۰۵)؛ اما هیچیک از سه روش عملکردی، مکانیکی و لیگامانی در بهبود تعادل پویا در جهت (خلفی-خارجی) و قدرت انفجاری (اثر معنیداری) را نداشتند .(p>۰/۰۵) همچنین تفاوت معنیداری بین سه روش مختلف کینزیوتیپ در تعادل پویا و توان مشاهده نشد .(p>۰/۰۵) نتایج این مطالعه نشان داد که بین سه روش تیپ کردن در تعادل پویا و توان انفجاری ورزشکاران تفاوتی وجود ندارد. ولی زمانی که داده های پس آزمون هر یک از روشها نسبت به پیش آزمون موردبررسی قرار گرفت، بهبود معناداری در تعادل پویا افراد دارای تیپ مکانیکی و عملکردی مشاهده شد. از یافته های این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که تیپ کردن به روش عملکردی و مکانیکی میتواند موجب بهبود تعادل در افراد دارای بیثباتی مزمن مچ پا گردد.