تحلیلی بر میزان تاثیر معماری ازطبیعت و معیار های سبک اکسپرسیونیسم در مدیریت شهری

در قرن اخیر تاثیرات کالبد معماری بر سینمای جهان مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرارگرفته است. از آنجا که سینمای ایران جزو سینماهای صاحب سبک در جهان بهشمار میآید، طبیعتا تاثیرپذیری این سینما از فضاهای معماری می تواند ضرورت مطالعه در این زمینه را نشان دهد. شاید شاخص ترین سبکی که تاثیرات معماری آن در سینما فرمی جدانشدنی را آفرید، تاثیر معماری اکسپرسیونیست بر سینمای بین دو جنگ جهانی بود؛ جایی که معماری و سینما بیاندازه به یکدیگر نزدیک میشوند. اکسپرسیونیست به عنوان یکی از جلوه های قرن بیستم در سینمای ایران نیز بروز داشته است. معماری اکسپرسیونیست یک حرکت معمارانه بود که در شمال اروپا در ده ه اول قرن بیستم به موازات هنر بصری و عملی اکسپرسیونیست پیشرفت کرد. معماران اکسپرسیونیست با تعمیم اشاره های پلاستیکی خود برای منظور خود از نوارهای تزیینی که بر عناصر نامشخص تاکید گذارده و نقاط شروع منحنیها را نشان می دهند استفاده می کنند .شیوه کار آنان مطمئن،مستقیم وظاهرا بدون تردید است و آثار آنان همواره با ترجیح فرم هایی که در طرحهای نقاشان اکسپرسیونیست با شاخصه احساسی بودن خطوط - موجود بود بیان شده اند.معماری اکسپرسیونیستی نیز همچون اشعار اکسپرسیونیستی ملهم از اثر فریدریش نیچه ، چنین گفت زرتشت بود که در ۱۸۸۳ -۸۵ نوشته شده و مملو از استعارات معمارانه است . نفی بورژواها) امتیازهایی که برای شهر نشینی قائل میشدند) ، نفی تاریخ و نفی وضعیت موجود و اعتقاد به اصالت فرد ، تقدس ادراکات حسی ، انتظار ظهور انسان جدید و بالاخره آفرینش و خلاقیت به عنوان تظاهر الهامات متعالی ، همه موضوعاتی بودند که مبانی فلسفی این جنبش را تشکیل می دادند. طرحهای معماری مبتنی بر عقاید ماورایی، همراه با شکل های انتزاعی مذهبی آن زمان، مورد توجه قرار گرفتند. اکسپرسیو نیسم در مراحل اولیه مشتاق فرم های واضح و حجیم معماری اولیه مصر بود و بعدها متوجه بناهای آسیا و به ویژه معابد باستانی هند شد. در هر صورت هیچ نوع عناصر خاص ساختمانی اتخاذ نشد، بلکه نوعی کثرت همه جانبه ظهور کرد.هنر نو یا آرنوو بیش از آن که منبع الهام باشد، ماده اولیه این جنبش بود. بسیاری از معماران اکسپرسیونیست اساس و اصول کار خود را مدیون جنبش هنر نو هستند و نیز برخی از معماران بنیادگرای هنر نو، به طور مثال آنتونی گائودی را می توان به طور خیلی موجه، یک اکسپرسیونیست شناخت. نگرش معماری برای رسیدن به تجسم یک الگوی جهان شمول،از مسیر عینیت بخشیدن به احساسات درونی انسان می گذرد .فرم و فضا دو عنصر اصلی معماری هستند که هر معمار با توجه به تجربه های شخصی و شرایط محیطی، اجتماعی، رویکردی تفاوت نسبت به همتایان خود برای آفرینش آنها دارد.