نقش فضای سبز در زیر ساخت های شهری به منظور کاهش آلودگی های زیست محیطی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فضای سبز در زیر ساخت های شهری به منظور کاهش آلودگی های زیست محیطی می باشد. شهرنشینان در کانون برخی از مهمترین مسائل زیستمحیطی هستند. امروزه توجه به محیط زیست شهری و توسعه بوم شناختی شهری تولدی دوباره یافته است. مردم دریافتهاند که پیوند شهر و محیط جدائیناپذیر است. از طرفی آلودگی های زیستمحیطی ازجمله مهمترین مشکلات جوامع امروزی محسوب می شوند که این آلاینده ها بر ساختار فیزیکی و شیمیایی اجزای مهم محیط زیست نظیر آب، هوا، خاک تاثیر مستقیم دارند. به دنبال رشد شهرنشینی و افزایش جمعیت بخصوص در شهر های بزرگ در طی سال های مختلف و وجود آلاینده های زیستمحیطی در شهر ها، می توان به برجسته نمودن نقش فضای سبز بهعنوان موثرترین و کمهزینهترین راه برای تعدیل آلودگی ها اشاره کرد. فضای سبز شهری در زمره زیرساخت های اجتماعی است و یکی از امتیازات آن کاهش آلودگی هوا و از بین بردن اثرات نامطلوب آلودگی ها می باشد. به طور کلی یکی از با ارزشترین کارکردهای فضای سبز در شهرها، کارکردهای زیست محیطی آنها در کاهش آلودگی هوای شهری است، که در حقیقت باعث شده فضاهای سبز ریه های تنفس شهرها به شمار آیند. نیاز به فضای سبز و گسترش آن را میتوان بهعنوان یکی از مهم ترین عوامل موثر در کاهش آلاینده ها مطرح کرد؛ بنابراین با آگاهی بیشتر از اهمیت کارکردهای مثبت فضای سبز و اثرات توسعه بیرویه شهرها، برنامه های مدیریتی مناسبی توسط طراحان شهری و متخصصان محیط زیست در بسیاری از کشورها بهمنظور مقابله با این تهدید، طراحی و اجرا می گردد.این مطالعه از نوع پژوهش توصیفی- تحلیلی و بر مبنای مروری می باشد که ابتدا مطالعات کتابخانه ای انجام گرفت و بررسی های انجام شده در مورد اهمیت فضای سبز در کنترل و کاهش آلودگی هوای شهری ثبت و راه های پیشگیری از آلودگی هوا مورد بررسی قرارگرفت. لذا در این پژوهش سعی شده است، نقش و اهمیت فضای سبز درکنترل آلودگی هوای شهرها مورد بررسی قرار گرفته و به بررسی مهمترین اثرات فضای سبز در کنترل آلودگی هوای شهری پرداخته شود و در نهایت راهکارها و پیشنهاداتی برای افزایش مشارکت مردمی در مدیریت فضای سبز شهری جهت کنترل و کاهش آلودگی هوا اتخاذ می گردد، درنتیجه یکی از راهکارهای بسیار مناسب در رفع این آلاینده ها استفاده از پوشش گیاهی و گسترش آن در محیط زیست درون شهری است.