بررسی رابطه بین سرزندگی و میزان تاثیر الگوهای کالبدی نظام استقرار بر اجتماع پذیری فضا ی شهری

شرایط حاکم بر شهرهای امروزی شیوه زندگی جدیدی را القا میکند که در آن پیاده روی به منظور انجام اهداف مختلف نادیده گرفته میشود؛ به عنوان نمونه خرید کردن و حتی تماشای مغازه ها در یک فضای پیاده یکی از فعالیت های جذاب و پرطرفدار شهری به شمار میآید به گونه ای که یکی از انواع فضاهای پویا و سرزنده در جهان، مرکز خرید پیاده است که متاسفانه جایگاه چنین فضاهایی در شهرهای ما به درستی تعریف نشده؛ هم چنین سلطه بیقید و شرط خودروهای شخصی بر شهر و به تبع آن تداخل حرکت سواره و پیاده از سرزندگی می کاهد.برقراری سطح مناسبی از تعاملات جمعی در محیط های زندگی، به عنوان یکی از مولفه های موثر بر کیفیت زندگی، متاثر از ویژگی های محیط انسان ساخت میباشد. اگر شهر فضایی امن و مطلوب را فراهم سازد و فعالیت ها و تفریحات سالم به گونه ای سازمان یافته مطابق با ارزشهای جامعه میسر گردد، حضور فعال مردم و به تبع آن سرزندگی و زیست پذیری افزایش می یابد. با شناسایی و تقویت عوامل موثر بر سرزندگی فضاهای شهر و ایجاد فضاهای سرزنده میتوان شهر را احیا و بازسازی نمود.تعامل اجتماعی با یکدیگر و مشاهده فعالیت های متنوع مردم، با بوجود آوردن زمینه های اجتماعی شدن و اجتماع پذیری به رشد فردی و اجتماعی انسان کمک میکند اما امروزه به دلیل ورود مظاهر نوگرایی به بسیاری از سکونت گاه های انسانی و عدم وجود الگویی مدون برای نوسازی و بهسازی، شاهد تغییرات کالبدی در فضاهای باز و از بین رفتن بافت های محلی و به تبع آن کاهش تعاملات اجتماعی هستیم. فقدان ارتباطات اجتماعی علاوه بر تاثیرات مخرب فردی، باعث مشکلات اجتماعی نظیر کاهش حس سرزندگی، افزایش جرم خیزی، کاهش اعتماد اجتماعی، کاهش سرمایه اجتماعی و ... میشود. معیارها و استانداردهای گوناگونی بر اساس ایده آل های فرهنگی و اقلیمی هر کشور برای زندگی شهری وجود دارد. در این میان سرزندگی میتواند نقش موثری در ایجاد تصویر ذهنی شهروندان داشته باشد .