ساماندهی بافت های فرسوده شهری با استفاده از رویکرد نوشهرسازی

وضعیت نا به سامان بافت های فرسوده شهرها ، شرایط دشواری را برای ساکنین این بافت ها رقم زده است.ازاین رو طی دهه های گذشته برنامه های متنوعی برای مرمت و حفاظت از آنها تهیه و اجرا شده است.این برنامهها در ابتدا صرفا به کالبد تک بناها توجه داشتند و به تدریج با گذر زمان نسبت به گذشته دید جامع تری پیداکردند. وسعت دید خود را از سطح تک بنا به سطح بافت تغییر داده و مقولات اجتماعی فرهنگی را مدنظر قرارداند.جنبش نوشهرگرایی نیز از نهضت هایی است که در دهه ۱۹۹۰ میلادی در مقابل گسترش بی حد و اندازهشهرها ظهور کرد.این رویکرد قصد دارد تا با ارائه تسهیلات برای پیاده روی و دوچرخه سواری از سهم سفرهاییکه با وسایل نقلیه شخصی صورت می گیرد،بکاهد. بنابراین بافت های درونی شهرها را مورد توجه قرار می دهدتا با رونق بخشیدن به آنها از مهاجرت ساکنان آن به سایر بخش ها و توسعه پراکنده شهر جلوگیری کند. دراین پژوهش که بر مبنای روش توصیفی-تحلیلی تنظیم شده و جمع آوری اطلاعات آن به شیوه اسنادیکتابخانه ای بوده، سعی براین است تا با توجه به قرابت اصول شهرسازی بافت های کهن شهرها و اهداف رویکردنوشهرگرایی از راهکارها و ابزارهای آن به منظور ساماندهی و مرمت بافت های قدیمی و فرسوده شهرها استفادهشود.