نمای ساختارهای تاقی (بررسی روش‌های مهار نیروهای رانشی در پل دزفول )

تکامل سازه‌های تاقی در معماری اسلامی ایران به سه عامل مهم، پی قطع ارتباط دارد ، اول عامل جغرافیایی (آب و هوا ، ناهمواریها و....) ؛ عامل مهم دیگر که به عنوان نیرویی محرک در کلیات و در برخی عناصر جز معماری تأثیرگذارده ، عامل اعتقادات و به‌طورکلی مذهب می‌باشد عامل سوم گرایش به ارتفاع و بوده است. به‌طورکلی پل‌ها را از دیدگاه سیر تکامل تاریخی و نیز از لحاظ مهندسی به سه گروه می‌توان تقسیم نمود : پل‌های معلق ، پلهایی که گذرگاه آن به صورت تیمی است که پل‌های قوسی که دو سوم کل به شمار می‌روند که می‌توان آن‌ها را از لحاظ مهندسی در درجه بالاتر نسبت پل‌های تیری شکل قرارداد. پل دزفول با پیشینه‌ای تاریخی از جمله پل های تاقی بود که در ساخت آن از انواع تاق های 50 و هفت ، شبدری ، شاخ بزی و.... استفاده شده است این پل از نظر شکلی، ساختاری و پیوندهای مفید قابل مقایسه با سایر نمونه‌های مشابه است . هدف از این نوشتار بررسی روش‌های مهار نیروهای دانشی در سازه‌های تاقی و نحوه کاربرد این روش‌ها در پل دزفول می‌باشد .