تبیین مدل علی فلسفه ی فراهیجانی والدین مبتنی بر خودآگاهی هیجانی، تمایز یافتگی و اضطراب وجودی

مولفه هیجانی رابطه والدین و فرزندان نقش مهمی در شکل گیری رفتارهای مشکل ساز در کودکان و نوجوانان و به طور کلی سلامت روان آنها دارد. مطالعه حاضر با هدف تبیین مدل علی فلسفه فراهیجانی والدین مبتنی بر خودآگاهی هیجانی، تمایز یافتگی و اضطراب وجودی انجام گرفت. روش مطالعه توصیفی–همبستگی و از نوع تحلیل مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین شهرستان کرمانشاه بود. تعداد ۲۰۱ تن از والدین به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها عبارت بودند از مقیاس فلسفه فراهیجانی والدین (ایولینی کو، ۲۰۰۶)، مقیاس خودآگاهی هیجانی (گرنت و همکاران، ۲۰۰۲) سیاهه تمایزیافتگی خود – فرم کوتاه (دریک، ۲۰۱۱) و پرسشنامه اضطراب وجودی (ون بروگن و همکاران، ۲۰۱۷). روایی ابزارها با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ وAMOS۲۱  مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم اضطراب وجودی به فلسفه فراهیجانی (۲۴/۰= β؛ ۰۱/۰P>)؛ تمایزیافتگی به خودآگاهی هیجانی (۲۹/۰= β؛ ۰۰۱/۰P>)؛ و خودآگاهی هیجانی به فلسفه فراهیجانی (۳۳/۰= β؛ ۰۰۱/۰P>) و همچنین مسیر غیرمستقیم تمایزیافتگی به فلسفه فراهیجانی والدین با نقش واسطه ای خودآگاهی هیجانی (۰۹/۰ = β؛ ۰۰۶/۰P>) مثبت و معنادار است. به عبارت دیگر نتایج نشان داد والدینی که تمایزیافتگی بالاتری دارند، خودآگاهی هیجانی بیشتر و همچنین در فلسفه فراهیجانی بیشتر آموزشگر هیجان هستند. در واقع، از نتایج پژوهش به نظر می رسد که تمایزیافتگی بیشتر در والدین به آنها کمک می کند که خودآگاهی هیجانی بیشتری داشته باشند و همین خودآگاهی هیجانی نیز به نوبه خود به ارتقاء آموزشگری هیجانی آنها کمک می کند.