تحلیل معماری صفویه با بررسی سبک اصفهانی

معماری صفویه بدون شک یکی از درخشان ترین دوره های هنری ایران پس از اسالم است. باید اذعان داشت که در معماری صفوی بار دیگر عصر نوین و درخشانی در هنر و معماری ایران طلوع کرد. در سال ۹۰۷ قمری )۱۵۰۲ م( شاه اسماعیل، سلسله صفوی را تاسیس کرد. فرهنگ، ارزشها و هنجار های اجتماعی موجود در جامعه بر روی هنر و معماری آن جامعه همیشه تاثیر گذار بوده است. حکومت صفویه یکی از مهم ترین حکومت های ایران پس از اسالم بوده که می توان گفت در دوران پس از اسالم، دوره صفویه که در آن شیوه اصفهانی به وجود آمد نظیر این شیوه در دوره های بعد تاکنون دیده نشده است. از جمله خصوصیات کلی این سبک استحکام، سادگی و سلسله مراتب در عین حال زیبایی است. این مقاله که به صورت توصیفی- تحلیلی و با روش کتابخانه ای انجام شده در مورد بررسی شیوه معماری سبک اصفهانی در دوره صفویه در ایران می باشد. از مهم ترین ویژگی های این سبک می توان به ساده شدن طرح ها به شکل مربعی یا مستطیلی، استفاده از هندسه ساده با شکل ها و خط های شکسته، پیش آمدگی و پس رفتگی های بیشتر و گنبد های گسسته میان تهی اشاره کرد.