شناسایی روشهای تامین درآمدهای پایدار و عوامل موثر در مدیریت و برنامه ریزی شهری

مدیریت شهری به عنوان چارچوب سازمانی توسعه شهر به سیاستها، برنامه ها، طرحها و عملیاتی مربوط میشود که در پی اطمینان از تطابق رشد جمعیت با دسترسی به زیرساختهای اساسی، مسکن و اشتغال هستند. شهرداری به عنوان یکی از ارکان بنیادی مدیریت و رتبه بندی عملکرد شهری مانند دیگر سازمانها برای حفظ ارتقای کارایی خود باید از اصول تعادل بین منابع درآمدی و هزینه ها به عنوان یک رویکرد اساسی در تامین و مصرف منابع مالی خود استفاده کند. در حقیقت مدیریت عملکرد شهرداری عامل ایجاد هماهنگی برای بهره برداری بهینه از منابع شهر و جذب منابع جدید است .بهبود عملکرد شهر و جامعه آن، از طریق رضایت از ضوابط بازده اجتماعی، انرژی، زیست محیطی ، فنی و اقتصادی است . به طور خاص این روش اجازه میدهد تا با بررسی چگونگی رابطه دولت و مدیریت های شهری منابع شهری و خدماتی را با وضع قوانین مرتبط با چرخه زیست محیطی مواد و اخذ عوارض استفاده از سرمایه های طبیعی شهر و کاهش اثرات مضر مصرف تعریف کرد. به دیگر سخن اینکه دسترسی به خدمات شهری در همه شرایط ، تضمین کننده رضایتمندی و تحمل پذیری هر دو طرف یعنی شهروند و شهرمی باشد. از سوی دیگر شهروندان هر شهری با توجه به رشد روزافزون نیازهای خود و نیاز به بالا رفتن سطح خدمات مختلف شهری خواستار ارائه خدمات متنوع و مناسب از سوی شهرداریها هستند که این امر نیز وجود درآمدهای پایدار برای شهرداریها حتی در مقیاس کوچکتر و برنامهریزی اصولی و مدون براساس این درآمدها را به امری لازم و ضروری در مدیریت شهری و جلب رضایت شهروندان تبدیل کرده است.مطالعات در زمینه تجارب کشورها در زمینه ی دستیابی به درآمدهای شهری جدید و اصلاح آن ها همگی بر این موضوع اتفاق نظر دارند که کسب درآمد و تامین منابع مالی شهری به منظور ایجاد کالا و خدمات مورد نیاز شهروندان، ضمن اینکه یکی از اهداف اساسی هرجامعه شهری است، چنانچه این گونه درآمدها سبب کاهش شرایط کیفی زندگی گردیده و کیفیت زیستگاه های انسانی (شهرها) را به خطر بیندازد، به عنوان درآمدهای پایدار و درآمدهای مطلوب نمی باشد. نتایج حاصل از این تحقیق نیز نشان میدهند همواره درآمد شهرداری شیراز متکی بر عوارض ساختوساز و مسکن بوده است؛ از این بین، بیشترین سهم درآمدی مربوط به پروانه های ساختمانی و تراکم و تفکیک اراضی است.