ارزیابی رشد فیزیکی و محاسبه میزان و شدت تخریب پوشش گیاهی شهر شیراز با استفاده از تصاویر ماهوارهای و داده های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی

توسعه کالبدی نامنظم، رشد پراکنده شهری به همراه تغییرات پوشش گیاهی و جایگزینی آن با محیط مصنوع و انسان ساخت از جمله مسایلی هستند که شهر شیراز بعد از سال های دهه ۵۰ شمسی با آن مواجه بوده است. بر این اساس روند رشد فیزیکی شهر شیراز با استفاده از تصاویر ماهواره ای و در بازه زمانی ۱۳۹۵، ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ مورد بررسی قرار گرفت. محاسبه روند تغییرات رشد فیزیکی که به روش FUZZY ARTMAP صورت گرفت، حاکی از این است که مساحت شهر در سال ۱۳۹۵ از ۱۳۱۶۰/۰۷ هکتار طی یک دوره ۵ ساله به ۱۵۷۶۵/۶۶ هکتار افزایش پیدا کرده است. این افزایش چیزی معادل % ۱۹/۸ است. در دوره دوم (بین سالهای ۱۳۹۸تا (۱۴۰۰ رشد فیزیکی شهر همچنان ادامه داشته است به طوری که مساحت شهر شیراز به ۱۷۳۵۰/۲۹ هکتار در سال ۱۴۰۰ رسیده است. بر این اساس با فرض ثابت بودن روند گذشته، کاربری ساخته شده با رشدی ۱۹/۲۱ درصدی مساحتی برابر با ۲۰۶۸۳/۵۸ هکتاری پیدا خواهد کرد. از سویی دیگر بررسی شاخص NDVI برای منطقه نشان داد که تراکم پوشش گیاهی در شهر شیراز نیز دارای یک روند کاهشی محسوسی است .تراکم پوشش گیاهی در شهر شیراز دارای یک روند کاهشی محسوسی می باشد به نحوی که مجموع پوشش گیاهی خوب و پوشش گیاهی خیلی خوب حاصله از شاخص NDVI در سال ۱۳۹۵ برابر با ۶۱۲۸/۳۷ هکتار بوده است، در حالی که این مقدار در سال ۱۴۰۰ به ۴۲۸۲/۴۷ هکتار کاهش پیدا کرده است که این به معنای کاهش ۴۳/۱۰ درصدی پوشش گیاهی در این دوره می باشد. آنچه در این روند چشم گیر بود نقش بارز رشد فیزیکی شهر در تخریب فضای سبز منطقه است به نحوی که ارزیابی تغییر کاربری پوشش گیاهی به مناطق ساخته شده توسط مدل LCM نشان داد که بین سالهای ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۰ بالغ بر ۱۸۹۱ هکتار پوشش گیاهی و باغات به زمین های ساخته شده تبدیل شده است.