دائی جان ناپلئون از تصور تا تصویر: بازنمایی طنزآمیز واقعیت

تصویر شناسی یکی از رشته های فرعی ادبیات تطبیقی است که در قرن نوزده در فرانسه تحت تاثیر اندیشه ی متفکرانی چون مادام دواستال و هیپولیت تن به وجود آمد و به وسیله ی ژان مارک مورا و دانیل آنری پاژو ادامه پیدا کرد. این رشته از ادبیات تطبیقی عمدتا با دو نوع متن سر و کار دارد : سفرنامه ها و آثار داستانی که شخصیت هایشان خارجی اند یا آثاری که تصویر کلی از یک کشور خارجی به دست میدهند. تصویر سازی از انگلیس و نظریات توطئه در ایران که سابقه ی آن به پیش از جنگ جهانی دوم برمیگردد، محور اصلی رمان دائی جان ناپلئون است. رمان دائی جان ناپلئون همچنین با لحنی طنز آمیز برخی صفات مردم ایران را در قالب یک داستان به ریشخند میگیرد.در این مقاله مفاهیم تصویرشناسی مانند کلیشه،استریوتایپ ،الگوی قالبی،پیش داوری،تصویر، همذات پنداری در رمان دایی جان ناپلئون مورد بررسی قرار گرفته و مراحل خوانش تصویر شناسانه ی متن، تحلیل شده است.همچنین تصویر انگلیس نزد ایرانیان و کلیشه هایی که نویسنده از رفتار ایرانیان ارائه داده است و نیز بازنمایی داستان با توجه به وقایع تاریخی، مد نظر قرار گرفته است.