بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی برتنظیم شناختی هیجانات و افکارمنفی تکرارشونده در دانشجویان

هدف : هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی برتنظیم شناختی هیجانات و افکارمنفی تکرارشونده در دانشجویان دانشگاه آیت الله املی بود. روش: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان کارشناسی و کارشناس ارشد دانشگاه ایت الله املی بود. روش نمون هگیری در پژوهش حاضر به صورت نمونه گیری در دسترس که ۳۰ دانشجو به عنوان گروه آزمایش و ۳۰ دانشجو به عنوان گروه کنترل انتخاب و گروه آزمایش در معرض رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفت. ابزارهای مورد استفاده پژوهش حاضر پرسشنامه تفکر ارجاعی اهرینگ و همکاران ( ۲۰۱۰ ) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران ( ۲۰۰۱ ) بود. هر یک از گروه ها دو بار مورد اندازه گیری قرار گرفتند. اندازه گیری اول با اجرای یک پیش آزمون و اندازه گیری دوم با اجرای یک پس آزمون انجام گرفت. گروه آزمایش در معرض متغیر مستقل (رفتاردرمانی دیالکتیکی) طی ۱۰ جلسه ۱ ساعته قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس برای تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم شناختی هیجانات و افکار منفی تکرار شونده در دانشجویان در گروه ها در مرحله پس آزمون و پس از کنترل اثر پیش آزمون نشان داد که تفاوت دو گروه در پس آزمون معنادار است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی برتنظیم شناختی هیجانات و افکارمنفی تکرارشونده در دانشجویان موثر است .