توسعه کارکرد مفهوم گرایی نماد و نشانه ها در ساختارهای اجتماعی،فرهنگی و اقتصادی (نمونه تطبیقی کشورهای ایران و ترکیه)

یکی از مهم ترین فضاهایی که مورد توجه و بازدید گردشگران قرارگرفته است شهرها و الگوها و نماد های معماری در آنها می باشند، نمادها و الگوهای شهری همیشه به عنوان علائم ونشانههای القاءکننده تفکر وبینش حاکم بر شهرها موردتوجهبوده اند، زیرا فضاهای شهری بخصوص درشهرهایی باتاریخ وتمدن چندهزارساله وهمچنین باغنای فرهنگ بومی وجاذبههای گردشگری فرصت های بالقوه بسیاری برای گردشگران بوجود آورنده اند و مهم ترین کانون های جذب توریسم می باشند.آنچه که یک شهررا پویا وجذاب می سازد وسبب ایجادرضایت دربین شهروندان وجذب گردشگران می شود، تاریخ، فرهنگ،زیبایی بصری و منظرشهری است. امروزه صنعت گردشگری به عنوان یک فرصت وپتانسیل بالقوه برای توسعه کشورهااهمیت بسزایی یافته است و جامعه شهری، براساس اختصاص دادن فضاهای خاص برای گذران اوقات فراغت و نیازهایمختلف، نقش بسیارمهمی درایجاد این ساختارهای فضایی مطلوب وجذاب ازطریق رفت وآمدگردشگران دارد. حال با توجهبه اینکه برنامه ریزی ومدیریت توسعه گردشگری دانشی است میان رشته ای، که به عنوان یکی از مهم ترین صنایع توسعهپایداردرهر جامعه ای محسوب می شود، این پژوهش دوکشورترکیه وایران رابه عنوان نمونه تطبیقی انتخاب وباتوجه بهقرابت های فرهنگی، زبانی وجمعیتی، معرفی و به کارکردهای طراحی شهری و تبعات اقتصادی مثبت آنها مورد بررسیآماری قرارداده است، ترکیه باستفاده از راهبرد صحیح به استناد سالنامه دنیای اقتصاد توانسته در سال ۲۰۱۸ قریب به۴۶ میلیون گردشگر با بیش از یک شب اقامت جذب نمایدکه باتوجه به اینکه ورود هرگردشگر وهزینه ای که درآن کشورمی نماید معادل ۱۵ بشکه نفت خام است می توان نتیجه گرفت دولت ترکیه در سال ۲۰۱۸ معادل ۶۹۰ میلیون بشکهنفت وبرابر حدود ۴۷ میلیون دلاردرآمد داشته است، در صورتی که در ایران، هزینه فروش نفت به خزانه واریز و در حالتبهینه در زیر ساخت ها هزینه شده و سهم صنعت گردشگری و مردم از این گردش مالی مغفول مانده است.