حکمرانی صالح، آمایش سرزمین و توسعه سواحل مکران

آمایش سرزمین در واقع تدوین برنامه راهبردیست که از تلاقی سه مولفه انسان، فضا و فعالیت شکل می گیرد. این سه مولفه به خودی خود چشم انداز توسعه را از برنامه های جامع گذشته نگر به سمت برنامه های مکان محور و مسئله محور آینده نگر عزیمت داده و امکان اجرایی ساختن راهبردها از یک سو و ظرفیت رصد و پایش اهداف را از سوی دیگر فراهم می آورد. مهمترین ویژگی این نوع برنامه ریزی مشارکت جامعه ی محلی است.حکمرانی صالح که مبتنی بر حاکمیت قانون،اثربخشی دولت ها، شفافیت، حق اظهار نظر و پاسخگویی، ثبات سیاسی و کیفیت مقررات تنظیمی می باشد با تدوین الگوی بومی توسعه ، زیرساخت و پیش نیاز استقرار برنامه های مسئله و مکان محور می باشد این مقاله تلاش دارد با تلاقی سه موضوع حکمرانی صالح، آمایش سرزمین و توسعه منطقه مکران الگویی از باید ها و نباید های توسعه منطقه ای را ارائه نماید