مطالعه عددی شکل پذیری دال های کوبیاکس به روش اجزاء محدود

امروزه با توجه به اهمیت مقاوم سازی و ساخت ساختمان بهینه با رعایت اصول و مبانی فنی و اقتصادی, لزوم استفاده از سیستم های نوینساختمانی در کشور بیش از پیش احساس می شود. در این راستا تکنولوژی دال کوبیاکس که جایگزین مناسب و ارزان تری برای سیستمهای سنتی می باشد. مورد توجه قرار گرفته است. اساس این تکنولوژی به نحوی است که با قرار دادن توپی های خالی پلاستیکی در هستهمرکزی جهت ایجاد قفسه های مدولار مابین دو لایه میلگرد زبربن و روئین دال صورت می گیرد که هدف اصلی در این طرح حذف بتن غیرباربر از درون حجم دال جهت سبک سازی آن می باشد. در این تحقیق برای اطمینان از نتایج عددی بعد از صحت سنجی به مدل سازیمتغیرهای در نظر گرفته شده در قالب ۸ نمونه شامل ضخامت دال. فاصله بین گوی ها و مقاومت فشاری بتن مصرفی می باشد. نتایج حاصلهبه این صورت می باشد که حذف گوی های توخالی با فاصله ۲۰ سانتیمتری در موقعیت وسط و یا ابتدا و انتهای دال تاثیرگذاری چندانی برعملکرد نمونه ها نداشته است. در جاهایی از دال که سطح مقطع بیشتر بوده و دارای حفره توخالی نبوده مقدار تنش افزایش یافته است. باکاهش تعداد گوی ها مقدار سختی الاستیک نمودار نیرو- جابجایی افزایش قابل ملاحظه ای یافته و به طور متوسط ظرفیت باربری نیز درحدود ۵/۵ درصد افزایش یافته است. در نمونه شماره۵ با حذف تعداد ۱۸ گوی از وسط نمونه عملکرد بهتری از نظر شکل پذیری نسبت بهسایر نمونه داشته است. همچنین در صورت استفاده از گوی های توخالی در همه قسمت های دال با مقاومت فشاری ۶۰ مگایاسکال(نمونه۸) کمترین شکل پذیری نسبت به بقیه نمونه ها ایجاد شده است.