جهت گیری سوء و مغرضانه با رویکرد تخریب و هنجار، در چرخه ء بی پایان وندال ها (مورد کاوی: شهر همدان)

امروزه در بستر شهرها بالاخص مراکز تفریحی توریستی،بوستان ها ، وسائل حمل و نقل عمومی و یا سرویس هایبهداشتی ، دستخوش ترسیم اشکال نامتجانس ،نوشتن یادگاری ، خراب کردن آثار هنری و یا حکاکی می باشد که ظاهر سیماو منظر را متاثر می کند.این تلاشی اموال عمومی جدای از مختل کردن چهره ئ اجسام، به منزله نوعی عقده گشائی می باشد. با نگرش به در ودیوار و بعضا" ساختمان های نیمه تمام این موضوع بیشتر رخ می نماید . سئوال اصلی پژوهش ،مکاشفه نوعی وندالیسم استکه ریشه های آن بازنگری می شود و به حقایق وقوع این معضل می پردازد که چگونه یک آنومی خاص در جامعه پدیدار میشود و راه های زدودن این نگرش راترسیم می کند روش تحقیق در نوشتار حاضر به صورت توصیفی ، تحلیلی و مراجعات ومشاهدات میدانی و حضور در امکنه می باشد . از یافته های پژوهش به محصوریت ها و محدودیت های دوران کودکی ،فقرنسبی ،تنگ دستی ، کاهش نرخ بزه و پرهیز از نگاه مقطعی اشاره نمود. از نتایج این تحقیق می توان به موانع لذت بردن ازخشونت بعد از ارتکاب به جرم و روش های اجتماعی مقابله با آن ، همچنین مولفه های قانون گریزی و طرد افراد از سطحجامعه و انظمامی کردن پژوهش ها و ضعف تحقیقات در این فرآیند می باشد.