امکان سنجی مناسب سازی فضاهای شهری جهت حضور جامعه معلولین (نمونه مورد مطالعه: مجموعه حافظیه شیراز )

معلولیت، به مثابه پدیده ای زیستی و اجتماعی، واقعیتی است که تمامی جوامع، صرف نظر از میزان توسعه یافتگی، اعماز کشورهای صنعتی و غیرصنعتی با آن مواجه هستند. تامین نیازهای دسترسی معلولان مستلزم به کارگیری تمهیداتویژه ای است، چرا که تامین دسترسی و فرصت های برابر برای آحاد جامعه یکی از ارکان حقوق شهروندی است. مناسب-سازی فضاهای شهری ، برای معلولان جسمی- حرکتی، از جمله رویکردهای عدالت محورانه در برنامه ریز ی و مدیریت شهری معاصر محسوب می شود؛ با وجود این بسیاری از عرصه های عمومی شهری با معضل نامناسب بودن فضا برا یاستفاده معلولان مواجه اند. در همین راستا، هدف از این پژوهش امکان سنجی مناسب سازی فضاهای شهری برای استفادهجانبازان و معلولان می باشد. بررسی میزان رضایتمندی معلولان و ارزیابی وضع موجود مجموعه حافظیه به عنوان نمونهمورد مطالعه با رو یکردی نظام مند، در جهت پاسخ دهی به نیاز این قشر از شهروندان است. نوع تحقیق از لحاظ هدفکاربردی و روش مطالعه ترکیبی از مطالعات توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. به منظور جمع آو ری اطلاعات این پژوهش، از دو روش اسنادی کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است که مطالعات نظری و چارچوب کلی جهت دستیابی به مفاهیم اولیه، ضوابط و مقررات جهت استاندارد سازی فضاها، عوامل و شاخص های موثر در ادراک غیربصری فضا و...استخراج شده و بخشی دیگر نیز از طریق مطالعات میدانی با ابزار مشاهده و مصاحبه به منظور ارزیابی میزان تحققضوابط و مقررات مناسب سازی محیط برای معلولین در نمونه مورد بررسی و شناخت وضع موجود آن استفاده شده است.