واکاوی رویکردها و زمینه های نظری و تدوین چارچوب مفهومی شهر خلاق

شهرهای خلاق، به مراکز نوآوری خلاقیت و تبدیل ایده به ثروت گفته میشود. از آنجایی که ایده و نوآوری، عناصر اصلی رقابتیدر عصر جهانی شدن هستند، داشتن شهرخلاق، آرزوی هر جامعه ای است. اما در واقع شهر خلاق، رویکردی فرهنگی در توسعهشهری است و در این رویکرد، شهر باید بتواند محیطی جذاب برای جذب و پرورش استعدادها، نوآوری ها و ایده ها باشد و بتوانداز ایده ها و خلاقیت افراد، چه افراد خاص و ویژه مانند هنرمندان، دانشمندان، نویسندگان و چه از ایده های شهروندان عادیدرجهت حل مسائل اساسی و نیز در جهت پایه ریزی رشد و توسعه خلاق بهرهمند گردد. در این نگرش، فرهنگ پایه ی اصلیتوسعه محسوب می شود و سایر بخش ها از آن متاثر است؛ به طوریکه، اساس اقتصادی این شهرها نیز بر پایه فرهنگ و منابعفرهنگی است و از مفاهیمی چون صنایع فرهنگی، صنایع خلاق و اقتصاد خلاق سخن به میان می آید. از سوی دیگر، جذب وپرورش استعدادها و ایده ها، نیازمند محیطی تنوع پذیر بردبار و باز است، به طوری که افراد خلاق بتوانند به راحتی در آن فعالیتو کار کنند. یک شهر خلاق باید بتواند گروه های مختلف اجتماعی با فرهنگ های مختلف را نیز در خود پذیرا باشد. براین اساسدر این پژوهش سعی شده است با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، مفاهیم، ارکان،ابعاد و اصول حاکم بر شهر خلاق از دید نظریه پردازان داخلی و خارجی تعریف و سپس چارچوب مفهومی مسلط بر شهر خلاقتدوین گردد.