رده بندی سیستم های حمل ونقل عمومی در توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی

شهرها به گسترش خود ادامه خواهند داد و جمعیت آنها منفجر خواهد شد همچنین هیچ شکی نیست که خودرو شخصییک روش حمل و نقل پایدار نیس ت. اما آنچه در بسیاری از شهرهای بزرگ مشاهده میشود، افزایش تمایل و تقاضا یشهروندان نسبت به خرید اتومبیل های شخصی و نیز افزایش سفرهای درون شهری برای پاسخ به نیازهای متنوع و نوساختهجامعه است. در این بین فقدان زیرساخت های لازم و عدم پویایی کافی سیستم حمل و نقل عمومی به تشدید این معضلا تبروز مشکلات جدید کمک کرده است. در این میان یکی از تکامل یافته ترین دیدگاه های توسعه شهری که میتواند آغاز یبر بهبود وضعیت کنونی شهرها و گامی موثر در راستای توسعه پایدار باشد نظریه توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانیاست. هدف این توسعه استفاده حداکثر از امکانات و قابلیت های موجود جوامع شهری در جهت نیل به جامعه ای انسانی تر،کاراتر و سالم تر از طریق اتخاذ راهکارهایی مانند بالا بردن تراکم ساختمانی و جمعیتی، پیشنهاد کاربری های مختلط، افزایشتعاملات و فعالیت های اقتصادی و اجتماعی در نواحی اطراف ایستگاهها و ... است. هدف این تحقیق فراهم آوری رهیافتیجدید برای سنجش انواع شیوه های حمل و نقل عمومی با در نظر گرفتن اصول توسعه توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانیاست که قابلیت های متنوع این سیستم ها را برجسته سازی کند. در فرم تحقیقاتی این پژوهش از روش تصمیم گیری چندمتغیره استفاده شده که در آن ۳ دسته معیار با عناوین اقتصادی، خدماتی و توسعه ای با دارا بودن شاخص هایی قابلاندازه گیری برای سنجش ۴ گزینه یعنی: مترو، اتوبوس تندرو، قطار سبک شهری و اتوبوس معمولی استفاده شده اند. ازفرایند این پژوهش اینگونه استدلال میشود که شاخص های اقتباس شده دارای درجه اهمیت مطلوب و مناسب هستندهمچنین در رده بندی گزینه ها سیستم اتوبوس تندرو در جایگاه سازگارترین گزینه و سپس به ترتیب سیستم های قطارسبک شهری، مترو و اتوبوس معمولی در جایگاه های بعدی قرار می گیرند.