بررسی و مقایسه آلاینده های (CO - O۳ - PM۱۰) در ایستگاه های سنجش آلودگی هوا در داخل و خارج محدوده زوج و فرد در غرب تهران

یکی از مهمترین دغدغه های مجموعه مدیریت شهری در شهرهای بزرگ، معضل آلودگی هوا است که با گسترششهرنشینی و افزایش تعداد خودروها زیان قابل توجهی را به شهرها تحمیل کرده است. مدیریت عرضه و تقاضای ترافیکو در راس آن اجرای محدودیت تردد خودروها از مهمترین راهکارهای کنترل و کاهش تولید آلاینده ها است. شهر تهراندارای پیشینه ای طولانی در این زمینه می باشد از سال ۱۳۸۴ ،معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران اقدام بهاجرای طرحی با عنوان ممنوعیت تردد خودروها بر اساس شماره پلاک خودروها (طرح زوج یا فرد) کرده است . بررسیسوابق اجرای این طرح در سایر کشورهای مجری نشان میدهد که در اکثر موارد، این طرح، طرحی کوتاه مدت بوده و دربلند مدت نتایج قابل قبولی را ارائه نخواهد کرد. همچنین کارایی این طرح در کاهش مسافت پیموده وسایل نقلیه، مصرفسوخت و آلودگی هوا چندان چشمگیر نبوده است. در این پژوهش تلاش گردیده تا میزان تاثیر اجرای طرح محدودیتتردد نوبتی خودروها به صورت زوج و فرد مورد ارزیابی قرار گیرد. برای این منظور به بررسی و مقایسه پارامترها و آلایندههای معیار مورد نظر برای مدت ۶ ماه از تیرماه تا پایان آذرماه سال ۱۳۹۴ در محدوده غرب تهران پرداخته شد. نتایج اینتحقیق نشان میدهد که بین مقادیر میانگین غلظت آلاینده ی CO در ایستگاه های مورد بررسی در داخل و خارج محدودهزوج و فرد اخت لاف معنادار وجود ندارد. ولی غلظت آلاینده های O۳ و PM۱۰ دارای اختلاف معنادار در داخل و خارجمحدوده زوج و فرد شهر تهران هستند. آلاینده PM۱۰ بالاترین غلظت را در میان همه ایستگاه ها و آلاینده های موردبررسی داشته است. همچنین وضعیت شاخص کیفیت هوا (AQI) در ماه های آذر و تیر نامطلوب بوده و ایستگاه شریفآلوده ترین ایستگاه از لحاظ شاخص (AQI ) بوده است.