رتبه بندی محلات شهری از منظر توسعه پایدار و عدالت فضایی (نمونه موردی: محلات منطقه ۱۱ شهر مشهد)

شهرها به عنوان عامل اصلی ایجاد کننده ناپایداری در جهان به شمار می روند و در واقع پایداری شهری و پایداری جهانی هر دو مفهومی واحدهستند. در مباحث جدید توسعه یکسان و پایدار، تاکید عمده بر توسعه انسانی است. در تبیین مفهوم عدالت فضایی، نیاز به بررسی و شناختمناطق شهری از نظر امکانات و خدمات اولیه و اساسی است. در این میان، موضوع خدمات رسانی و برخورداری نامناسب و گاه متناقض مناطقمختلف شهرها از خدمات عمومی، با مفهوم عدالت فضایی در تضاد است، بطوریکه کاستی های موجود در تامین این خدمات از اساسی ترینچالش- های موجود در شهرهای جهان بویژه شهرهای کشورهای درحال توسعه است. هدف از این مقاله رتبه بندی محلات منطقه ۱۱ شهرمشهد براساس معیارهای عدالت فضایی و توسعه پایدار می باشد. روش پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی بوده و داده ها به روش کتابخانه ایو میدانی جمع آوری شده و توسط ابزار سوات و نرم افزار ARC MAP مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. مهم ترین عامل در پژوهش فوق پراکنش عادلانه خدمات در سطح محلات بوده است و کمترین تاثیر را معیار جمعیتی داشته است. نتایج مطالعات در حوزه های مختلف کالبدی-فضایی، اجتماعی، اقتصادی نشان می دهد خدمات شهری به طور عادلانه در سطح محلات منطقه ۱۱ توزیع نشده است. در نهایت نیز رتبه بندیزیر در بحث عدالت فضایی در محلات با توجه به معیارهای مورد بررسی به دست آمده است: ۱- آزادشهر، ۲- دانشجو، ۳- سیدرضی، ۴- شریف،۵- زیباشهر، ۶- دانش آموز، ۷- تربیت، ۸- شهید رضوی، ۹- فارغ التحصیلان.