رویکردی تحلیلی بر روند مدیریت، استاندارد، سیاست گذاری و چالش ها در برنامه ریزی مسکن در ایران

دستیابی به مسکن مطلوب در جهت افزایش رفاه، سلامت روحی و جسمی و افزایش کیفیت زندگی به عنوان یک نیاز حیاتی و اساسی و حق قانونی برای همه اقشار جامعه، بیش از هر چیز نیازمند یک نظام مدیریت و برنامه ریزی کارآمد و علمی- منسجم و پویا، در جهت هماهنگی همه بخش های مسکن اعم از: زمین، مواد و مصالح، میزان درآمد خانوار، تاسیسات و تجهیزات زیربنایی، خدمات اجتماعی- آموزشی، قابلیت دسترسی، حمل و نقل، استانداردها، سیاست گذاری های خرد و کلان و ... می باشد. فرایند مدیریت و برنامه ریزی مسکن در ایران طی دهه های اخیر به دلایل متعددی همچون شهرنشینی فزاینده- رشد جمعیت، مهاجرت های داخلی (به ویژه به سمت کلانشهرها به دلیل اشتغال و افزایش سطح رفاه و کیفیت زندگی)، فقدان منابع مالی- سرمایه گذاری بخش دولتی، کمبود زمین، زمین خواری، رانت و فساد در حوزه مسکن، عدم سیاست گذاری مناسب، سوء مدیریت و کمبود نیروی انسانی ماهر و متخصص در این بخش، عدم عدالت و ... ه مواره با چالش های اساسی و جدی مواجه می باشد. لذا در این پژوهش که به روش کیفی- کاربردی می باشد، فرایند سیاست گذاری ها، قوانین و مقررات و ا ستانداردهای مسکن و اهم چالش های مسکن در ایران مورد واکاوی قرار گرفته است و در نهایت با استفاده از تجزیه و تحلیل حاصل از اطلاعات و داده ها( داده های حاصل از مشاهدات میدانی، مطالعات کتابخانه ای و اسنادی) (تحلیل حاصل از محتوای پژوهش)، در راستای رفع موانع و چالش های موجود استراتژی هایی نیز توسط محققین اتخاذ گردیده است.