شاخص های کلیدی عملکرد (KPI) Key Performance Indicators

شاخص های کلیدی عملکرد، معیاری برای ارزیابی پیشرفت یک سازمان به سمت اهداف تعیین شده از طریق تعیین نقاط ضعف و قوت یک سیستم است. با انجام این سنجش، سازمان می تواند از میزان مطابقت خود با استاندارد های تعیین شده و نحوه عملکرد ارزیابی ریسک خود مطلع شود. برای سنجش عملکرد بهداشت و ایمنی، داده های آماری مربوط به حوادث به تنهایی کافی نبوده و میزان حوادث پایین نیز لزوما به معنی عملکرد صحیح سازمان بر اساس استانداردهای مربوطه و در نتیجه، تضمینی برای عدم وقوع حوادث شدید تر در آینده نخواهد بود. در این راستا، برای اطلاع از نحوه عملکرد یک سازمان، به جای اتکا به یک شاخص مورد سنجش بهتر است که مجموعه ای از مولفه ها یا «سبد سنجش» به کارگرفته شود تا ارزیابی کاملی از عملکرد مجموعه در اختیار سازمان قرار دهد. در این مطالعه، از دستور راهنمای بهداشت و ایمنی کشور انگلستان به عنوان الگو و چارچوب استفاده شده است. قطعا یک دستور راهنمای واحد نمی تواند برای همه سازمان ها نسخه واحدی داشته باشد و لازم است که هر مجموعه ای بنا به ضرورت های سازمانی خود چک لیست های تخصصی برای ارزیابی عملکرد سازمان خود تهیه نماید. دستورات راهنما صرفا چارچوبی برای تهیه یک روش اجرایی و کمک به استخراج شاخص های کلیدی عملکرد در اختیار می گذارند. در روش های سنتی با رویکرد واکنشی، ارزیابی عملکرد صرفا بر اساس میزان پایین خسارت وارده بوده و مخاطرات پنهان مورد ارزیابی قرار نمی گیرند؛ لذا به دلیل هدف قرار دادن پیامدهای حادثه و نه علل آن، تضمینی برای عدم وقوع حوادث شدیدتر در یک سازمان نخواهند بود. در این رویکرد، ملاک ارزیابی عملکرد، شاخص های حادثه- محور یا اصطلاحا شاخص های پیرو/ تاخیری است در حالی که در رویکرد پیشگیرانه، ملاک ارزیابی بر اساس شاخص های پیشرو یا راهبر بوده که تمرکز آن بر کشف مخاطرات پنهان سازمان از طریق ارزیابی ریسک و تعیین میزان قوت و ضعف نقاط کنترلی است.