بررسی نقش ذهن آگاهی در آمادگی کارکنان برای تغییر در طی همه گیری کووید ۱۹

توسعه کارکنان تغییر در شرایط سازمانهای عصر کنونی، منجر به تغییر در نگرش آنها به نیروی انسانی شده است. قرن ۲۱ و جهانی شدن، اقتصاد را بهسمت خدمات و تکامل فنآوری اطلاعات پیش برد، بنابراین کارمندان به عنوان باارزش ترین دارایی سازمان تبدیل شدند. در این شرایط کارکنانسازمان، ابزار موفقیت مدیر نیستند و به عنوان سرمایه های سازمان، به گردانندگان اصلی جریان کار و شرکای سازمان تبدیل شده اند. سازمان های موفق توسعه منابع انسانی را به عنوان یک اصل اساسی موردتوجه قرار میدهند. دنیای پر چالش امروز، بر پایه برخورداری سازمانها از انسانهای شایسته وتوانمند پایه گذاری شده است. منابع عمده برخورداری از مزیت رقابتی سازمانها، علاوه بر فناوری های جدید، در داشتن کارکنان متخصص و متعهد بهسازمان است. موفقیت هر سازمانی در به کارگیری مناسب ابزار، تجهیزات، پول، مواد خام و منابع انسانی آن سازمان است و این امر در صورتی امکان پذیراست که این سازمان ها بتوانند مهارت ها، توانائی ها و خصوصیات فردی و جمعی کارمندان خود را در راستای اهداف سازمان به کارگیرند. هرچه سازمانبتواند نیروی شایسته تری جذب کرده و بتواند از آن نگهداری و استفاده موثرتری نماید دررسیدن به اهدافش موفق تر و نسبت به رقبایش پیشتر است.زمانی که سازمان فرصت هایی جهت بهبود کیفیت زندگی کاری برای کارکنانش فراهم میکند، موجب جذب و نگهداری منابع انسانی می گردد. اگرسازمان قصد دارد در آینده موفق شود، باید کانون توجه خود را بر استعدادهای منحصربه فرد یکایک کارکنان خود و راه درست تبدیل این استعدادها بهعملکرد پاینده معطوف سازد. اگر سازمانها همه تلاش خود را صرف فرآیندها و برنامه ها معطوف سازند و به استعداد منحصربه فردی که در نهاد یکایککارکنان قرار دارد، توجه نکنند، در این صورت از درک مهم ترین وجهه تمایز میان انسان و همه مخلوقات دیگر چشم پوشی کرده اند که این امر صدمات جبران ناپذیری به سازمان وارد خواهد کرد. پس سازمانها باید با تمام وجود در جهت توسعه و شکوفایی استعدادهای منابع انسانی خود تلاش کنند.